Ακτοπλοϊκά Εισιτήρια για 2 άτομα με δίκλινη καμπίνα από Β.Αιγαίο για Πειραιά μετ’ επιστροφής{Χορηγία: Πρακτορείο Διακογεωργίου - HellenicSeaways}àΛαχνός 198
Ταξίδι 2 ατόμων για Τουρκία{Χορηγία: SAMOSYACHTSERVICES Τ.Νικολαϊδης Πυθαγόρειο}àΛαχνός 354
Στον ἀπόηχο τῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς, τῆς Μεταμορφώσεως του Σωτῆρος Χριστοῦ, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς δίνει την εὐκαιρία να σταθοῦμε στόν τρόπο με τον ὁποῖο ὁ Κύριος στήριζε τούς Μαθητές και ἐνίσχυε τήν πίστη τους, προστατεύοντάς τους παράλληλα ἀπό την ἐκκοσμικευμένη νοοτροπία.
Ὅπως ἀκούσαμε λοιπόν, ὁ Κύριος, μετά τόν θαυμαστό χορτασμό τῶν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν, χωρίς να προσμετρῶνται οἱ γυναῖκες και τά παιδιά, ἔδωσε ἐντολή στους ἀνθρώπους να ἐπιστρέψουν στά σπίτια τους, διότι ἐκεῖνοι ἐπιθυμοῦσαν νὰ Τὸν ἀνακηρύξουν βασιλιᾶ (βλ.Ἰω.στ΄15). Ταυτόχρονα ἀνάγκασετοὺς μαθητές Του νὰ περάσουν μὲ πλοῖο στὴν ἀντίπερα ὄχθη. Ἐκεῖνος ὅμως, ἀνέβηκε στο Ὄρος να προσευχηθεῖ καί μετά συνάντησε τούς Μαθητές στο πλοῖο καταπαύοντας μέ θαυμαστό τρόπο τήν τρικυμία.
Γιατί ἄραγε ὁ Κύριος δέν κράτησε τούς Μαθητές να προσευχηθοῦν κοντά Του, ἀλλά τοὺς ἀνάγκασε νά περάσουν μὲ το πλοῖο ἀπέναντι; Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύοντας τήν περικοπή, παραθέτουν δύο ἑρμηνεῖες. Ἀφ’ ἑνός μέν ὁ Κύριος διδάσκει την ἀξία τῆς προσωπικῆς προσευχῆς σέ ἥσυχο μέρος τίς βραδυνές ὧρες, ὅταν πιά καί ἡ κτίση ἡσυχάζει και ἀφ’ ἑτέρου προστατεύει τούς Μαθητές ἀπό τὸν μεγάλο πειρασμό τοῦ ὄχλου: να Τὸν ἀνακηρύξουν ὡς Βασιλιᾶ τους, καθώς χόρτασε τήν πείνα τους μέ τρόπο θαυμαστό και ἆρα θα εἶναι εὔκολο να ἐπιλύει και τά προβλήματα τῆς βιοτικῆς μέριμνας!
Ἀπό την ἱστορία γνωρίζουμε, ὅτι ὁ ἰσραηλιτικός Λαός ἐκεῖνο τόν καιρό, ἀναζητοῦσε κάποιον ἐπικεφαλῆς καὶ μία ἀφορμή για να ἐξεγερθεῖ ἐναντίον τοῦ Ῥωμαίου δυνάστη. Οἱ Μαθητές, μέρος αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, με τά ἴδια ὄνειρα για την ἀπελευθέρωση, εὔκολα θα μποροῦσαν να παρασυρθοῦν ἀπό ἕνα τέτοιο ἄκριτο ἐνθουσιασμό, ὅπως πολλές φορές συμβαίνει στις μέρες μας, ἀφοῦ πολλοί εὐσεβεῖς Χριστιανοί συγχέουν τό σωτήριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, με εὐγενεῖς, κατά τά ἄλλα, ἀπελευθερωτικούς πόθους για ἀλύτρωτες κι ἀλησμόνητες πατρίδες.
Οἱ Μαθητές εὐεργετήθηκαν πολλαπλῶς ἐκείνη τήν νύχτα, διότι στήριξαν ἔτι περισσότερο τήν πίστη τους στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Για τόν λόγο αὐτό ἔγινε καί ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, 40 ἡμέρες πρό τοῦ ἑκουσίου πάθους Του, ἐνώπιον τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου και τοῦ Ἰωάννου, ὥστε νὰ στηριχθεῖ ἀκόμη περισσότερο ἡ πίστη τῶν Μαθητῶν ἔχοντας την μοναδική ἐκείνη θεοειδῆ ἐμπειρία, ὡς χειροπιαστή ἀπόδειξη τῆς Θεότητός Του, μέσα ἀπό τήν θεία Του Μεταμόρφωση. Και τοῦτο διότι ἔμελλε νά βιώσουν την ἄκρα ταπείνωσή Του πάνω στόν Σταυρό καὶ τὸν εὐτελισμό Του ἀπὸ τούς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, το ὁποῖο σύμφωνα και μέ τίς εὐαγγελικές διηγήσεις τούς κλόνισε ἀρκετά.
Ὁ στηριγμός τῶν Μαθητῶν πηγάζει ἀπό την ἐμπειρία τῆς θείας Μεταμορφώσεως, ἀφοῦ στήν πραγματικότητα, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, δέν μεταμορφώθηκε ὁ Χριστός, ἀλλά τά μάτια τῶν Μαθητῶν μεταμορφώθηκαν, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ ἀντικρύσουν τή θεϊκή Του δόξα. Αὐτό ἦταν ἕνα γεγονός μοναδικό, ἀφοῦ κανείς, ὅπως διαβεβαιώνει ὁ Θεός τον Μωϋσῆ, δεν μποροῦσε να δεῖ τό πρόσωπό Του και νά ζήσει (βλ. Ἔξ. ΛΓ΄20). Ἐπέτρεψε στούς Μαθητές να ἀποκτήσουν την θεοειδῆ ἐμπειρία τῆς Θεότητός Του, ὥστε ὅταν θα ἐρχόταν ἡ ὥρα τοῦ Πάθους κατά την ἀνθρώπινη φύση Του, να ἔχουν ἐν ταὐτῷ τήν βεβαιότητα, ὅτι ὡς Θεός παντοδύναμος, οὔτε πάσχει, οὔτε πεθαίνει, ἀλλάζεῖ, γι’ αὐτό καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν!
Στήν Μεταμόρφωση, πέρα ἀπό την ἐμφανῆ ἀνθρώπινη φύση, φανερώνεται ἡ ἄκτιστη θεία λαμπρότητα καί δόξα Του. Ὁ Ἄκτιστος Θεός συναντᾶ καί προσλαμβάνει τον κτιστό ἄνθρωπο και τον θεώνει, ἤδη ἀπό την ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψή Του στην παρθενική μήτρα τῆς Παναγίας, λόγος για τον ὁποῖον ἡ Παναγία μας ὀνομάζεται Ἀειπάρθενος και Θεοτόκος. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μάλιστα ἐπισημαίνει πώς ὅποιος ἀρνεῖται ὅτι ἡ Παναγία εἶναι Θεοτόκος, τότε ἀρνεῖται τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ.
Γιά πολλούς αἰῶνες ἡ πίστη στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὸν μεγάλο πειρασμό στο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν ἱστορία. Ἀκόμη μέχρι σήμερα οἱ αἱρετικοί, ὅπως οἱ Χιλιαστές Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀρνοῦνται τήν θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά και οἱ Προτεσταντικές Ὁμολογίες ἐν μέρει ἐπίσης, ἀφοῦ ἀρνοῦνται να ἀποδεχθοῦν τήν Παναγία και να την ὀνομάσουν Θεοτόκο. Δυστυχῶς ὅμως καί πολλοί Ὀρθόδοξοι βαπτισμένοι Χριστιανοί, δεν ἔχουν σαφῆ πίστη στή θεότητα του Χριστοῦ, ἐμπίπτοντας σ΄αὐτόν τον πειρασμό τοῦ κόσμου.
Διανύοντας τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τόσο μέσα ἀπό την ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὅσο και μέσα ἀπό τίς καθημερινές Παρακλήσεις προς τήν Παναγία μας θέλει νά τονίσει, ὅτι ἡ ὁμολογία τῆς Θεότητας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση για νά λαμβάνουμε τον ἀπαραίτητο στηριγμό στή ζωή μας και για τη νἐπίτευξη τῆς σωτηρίας μας. Ἡ πίστη μας εἶναι ἐνυπόστατη ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, βιώνεται δηλαδή ὡς ἡ οὐσιαστική σχέση μὲ τόν Χριστό καὶ ὄχι ὡς ἐθιμοτυπική συμμετοχή στην ἐκκλησιαστική ζωή. Μία σχέση ποὺ ἐπαληθεύεται μεταξύ τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης και τῆς καθαρῆς καρδιᾶς και ὁδηγεῖ ἀνυπερθέτως στήν θεία Μετάληψη τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, στή Ζωή μὲ τὸν Κύριο.
Κεντρικό καί σημαίνοντα ρόλο σέ αὐτή τήν πνευματική διαδρομή ἔχει το Ὑπερευλογημένο Πρόσωπο τῆς Παναγίας μας, Ἡ Ὁποία μέ τη μεσιτεία Της συμβάλλει καταλυτικά στον Ἁγιασμό καί τη σωτηρία μας. Και τοῦτο διότι τρεῖς ἡμέρες μετά τήν κοίμησή Της, ὁ Κύριος Την ἀνέστησε και ἔκτοτε βρίσκεται στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, με τήν ψυχή και το σῶμα Της καί πρεσβεύει χωρίς σταματημό για ὅσους την ἐπικαλοῦνται λέγοντας: «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς». Ἡ Θεοτόκος μᾶς σώζει μέ τίς προσευχές Της καί τίς παρακλήσεις Της στόν Χριστό και ἄν ὅπως ἐπισημαίνεται στήν Καινή Διαθήκη εἶναι πολύ ἰσχυρή ἡ δέηση ἑνός δικαίου πρόςτόν Κύριο (βλ. Καθ. Ἰακ. ε΄16), πόσο περισσότερο ἰσχυρήκαίἀποτελεσματικήεἶναι ἡ δέηση τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μαςπρόςΑὐτόν;
Ἀπό την ἄλλη μεριά οἱ αἱρετικοί και ὅλοι ὅσοι δεν ἀναγνωρίζουν τήν Παναγία και δεν ζητοῦν τίς πρεσβεῖες Της προς τόν Κύριο, ἀδικοῦν κατάφωρα τούς ἑαυτούς τους καί χάνουν τήν πολύτιμή Της ἀρωγή.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Μέσα στην Ὀρθόδοξη θεία Λατρεία, ὅσες φορές ἀκούγεται το ὄνομα τῆς Παναγίας, ὁ κοινός νοῦς τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς παραδόσεως θέσπισε να Την ἱκετεύουμε ἐκφώνως, λέγοντας: «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς», ὁμολογώντας «την Ἁγίαν Παρθένον Θεοτόκον», ὅπως ἐπιτάσσει ἡ Γ΄ Οἰκ. Σύνοδος καί λαμβάνοντας χάρη γιά τη ζωή καί τη σωτηρία μας.
Ἀρκεῖ βέβαια να ἀξιοποιοῦμε τίς εὐκαιρίες πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία, ἰδίως αὐτές τίς ἡμέρες. Να μην ἀδιαφοροῦμε για τήν νηστεία, ἡ ὁποία κακῶς περιθωριοποιεῖται καί καταλύεται με τό πρόσχημα τῶν θερινῶν διακοπῶν. Να μήν παραλείψουμε να ἐξομολογηθοῦμε, ὥστε να τηροῦμε τήν βασική προϋπόθεση τῆς καθαρῆς καρδιᾶς, για να κοινωνοῦμε τακτικά τοῦ σώματος και τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Να μήν ξεχάσουμε τη φιλανθρωπία μας. Να μήν λείπουμε ἀπό τίς καθημερινῶς τελούμενες Παρακλήσεις πρός τήν Παναγία μας. Καί κυρίως να μην ἀφήνουμε τούς ἑαυτούς μας ἀλειτούργητους και ἀκοινώνητους. Ἄς μην ἀκολουθήσουμε τίς συνήθειες τοῦ κόσμου, ποῦ μᾶς ὠθοῦν σέ ζωή χωρίς πνευματικό ἄρωμα, μακρυά ἀπό την Ἐκκλησία και τον ἁγιασμό μας. Ἄς ἐμπιστευθοῦμε την ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τήν κληροδότησαν οἱ ἁγιασμένες μορφές τῶν Ἁγίων και τῶν Ὀρθοδόξων προγόνων μας. Ἀμήν!