Συντάχθηκε στις 25 Ιουνίου 2025 .
«Τίνα μέ λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου;»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμη τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου καὶ αὔριο τιμᾶ τὴν Σύναξη καὶ τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, εὐχερῶς διακρινόμενος πάντοτε γιὰ τὸν αὐθορμητισμό, τὸν δυναμισμό, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοσίωσή του στὸν Κύριο, ἀνήκει στὴ χορεία τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων καὶ μάλιστα εἶναι ἐκ τῶν πρώτων, τοὺς ὁποίους κάλεσε ὁ Χριστὸς στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του, τὸν Πρωτόκλητο Ἀνδρέα.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν συγκαταλέγεται οὔτε συναριθμεῖται ἐξ ἀρχῆς μὲ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, διότι ἐμφανίζεται στὸ ἱστορικὸ προσκήνιο τρία χρόνια μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, ὅταν κατὰ τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ πρωτομάρτυρος καὶ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ἀναφέρεται ὡς Σαῦλος καὶ ἦταν ὁ νεαρός, ὁ ὁποῖος φύλαγε τὰ ροῦχα τῶν λιθοβολούντων τὸν Στέφανο. Ἀρχικῶς ἦταν διώκτης τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως παραδέχεται καὶ ὁ Ἴδιος μὲ πόνο στὶς ἐπιστολές του. Μετεστράφη μὲ θαυμαστὸ τρόπο, ὅπως διηγεῖται στὸ 26ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων καὶ ἀπὸ διώκτης ἔγινε ὁ διαπρύσιος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.
Πρὸς τιμὴν λοιπὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου σήμερα ἡ Ἐκκλησία ὑπερβαίνει τὴν ὁριζομένη ἀπὸ τὸ Τυπικὸ τάξη καὶ τοὺς ἀφιερώνει τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ὥστε δὲν διαβάζεται τὸ ἀνάγνωσμα τῆς Γ΄ Κυριακῆς τοῦ Ματθαίου, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ αὐτὸ τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων Ἀποστόλων, στὸ ὁποῖο μὲ ἔμφαση τονίζεται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ Σωτῆρας τοῦ κόσμου, ἀληθεια, τὴν ὁποία, κήρυξαν στὰ Ἔθνη οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ γιὰ τὴν ὁποία θυσιάστηκαν στὴ Ρώμη κατὰ τοὺς διωγμοὺς τοῦ Νέρωνος.
Πρόκειται γιὰ ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὸ 16ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου στὸ ὁποῖο ὁ Κύριος, εὑρισκόμενος στὰ μέρη τῆς Καισαρείας τοῦ Φιλίππου, πορευόμενος πρὸς τὸ ὅρος Θαβὼρ γιὰ τὴν μεταμόρφωσή Του, ἐρώτησε τοὺς Μαθητές: «Ποιός λένε οἱ ἄνθρωποι, ὅτι εἶμαι ἐγώ, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου;» Καὶ εκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: «Ἄλλοι λένε πῶς εἶσαι ὁ Ἰὠάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὁ Ἠλίας, ἄλλοι ὁ Ἱερεμίας ἢ ἕνας ἀπὸ τοὺς Προφῆτες». Καὶ τοὺς ξαναρώτησε: «Ἐσεῖς ποιός λέτε ὅτι εἶμαι;» Τότε ὁ Πέτρος ἀναφώνησε αὐθόρμητα: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς διαβεβαίωσε, πὼς αὐτὴ ἡ ὁμολογία εἶναι ἡ πέτρα ποῦ θεμελιώνει τήν Ἐκκλησία καὶ οὔτε ὁ θάνατος μπορεῖ πλέον νὰ τὴν ὑπερνικήσει. (Βλ. Μάτθ. ἰστ΄ 13-19).
Ὁ Κύριος ἐπαίνεσε τὸν Πέτρο γιὰ τὴν ὁμολογία του, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ του ζῶντος καὶ συνέχισε τὸν λόγο Τοῦ μὲ μιὰ αἰνιγματικὴ φράση: «Θὰ σοῦ δώσω τὰ κλειδιὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.» Στὴν ἱερὴ εἰκόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, συνήθως φαίνεται ὅτι κρατοῦν ἕνα Ναό, καθὼς στήριξαν τήν Ἐκκλησία μὲ τὴν ἱεραποστολική τους δραστηριότητα καὶ ὁ μὲν Πέτρος δύο μεγάλα κλειδιὰ σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου κι ὁ Παῦλος ἕνα εἰλητάριο χειρογράφων, ἀφοῦ ἔγραψε 14 ἀπὸ τὰ 27 βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, δηλαδὴ τὰ περισσότερα.
Ὁ Πέτρος ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ ἐκπροσώπου ὅλων τῶν Μαθητῶν, διερμηνεύοντας δηλαδὴ τὴν κοινὴ τοὺς πίστη στὸν Κύριο καὶ λαμβάνει τὰ κλειδιὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν γιὰ ὅλους, καθὼς ὅλοι τους ἐμφοροῦντο ἀπὸ τὴν ἴδια κοινή πίστη.
Γι’ αὐτὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀκούει ἕνα μεγαλειώδη λόγο: «ὅ,τι δέσεις πάνω στὴ γῆ θὰ εἶναι δεμένο στοὺς οὐρανοὺς καὶ ὁ,τι λύσεις πάνω στὴ γῆ θὰ εἶναι λυμένο στοὺς οὐρανούς».
Τὰ κλειδιὰ λοιπόν προφανῶς ἔχουν συμβολικὴ ἔννοια καὶ ἀφοροῦν στὴν χάρη τῆς Ἱερωσύνης διὰ τῆς ὁποίας ἐπιτελεῖται ἡ μυστηριακὴ ζωη τῆς Ἐκκλησίας κεντρικὴ θέση στὴν ὁποία ἔχει ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων, ὥστε λύνονται ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐπικαιροποιοῦν τὴ θέση τους στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἡ Ἱερωσύνη μέσα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἐξομολόγηση καὶ τὴν θεία Εὐχαριστία, καθὼς τὸ τίμιο Ἂἷμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ὅπως τονίζει μὲ ἔμφαση ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Α΄ἐπιστολή του, (βλ. α΄7) καί κρατάει ἀνοιχτὴ τὴν πόρτα τῆς Οὐράνιας Βασιλείας καὶ εἰσοδεύει σὲ αὐτὴν τοὺς μετανοοῦντες
Δυστυχῶς ὅμως ὁ κόσμος στὴν πλειοψηφία του διστάζει νὰ ἀποδεχθεῖ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς Σωτῆρας καὶ Λυτρωτής. Στὴν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου «ποιός νὰ λένε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι» ὁ κόσμος καὶ σήμερα ἀπαντᾶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποῦ φανέρωσαν τότε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Καὶ σήμερα ἀκοῦς νὰ παραδέχονται τὸν Χριστὸ ὡς μέγα διδάσκαλο, κοινωνικὸ ἐπαναστάτη, πνευματικὸ ἡγέτη καὶ ἀναμορφωτὴ καὶ ἄλλα πολλά. Ὅμως ὡς Θεὸ διστάζουν νὰ Τὸν πιστεύσουν. Ἄντ' αὐτοῦ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι καὶ δυστυχῶς ἀνάμεσά τους καὶ πολλοὶ βαπτισμένοι, ἀλλὰ ἀκατήχητοι Χριστιανοί, δὲν ξέρουν τί πιστεύουν, οὔτε ξέρουν τί ζοῦν καί πῶς νὰ τὸ ζήσουν. Τὸ χειρότερο εἶναι, ὅτι δηλώνουν πὼς πιστεύουν μὲν σὲ μιὰ ἀνώτερη δύναμη ὑπαρκτή, ἀλλὰ ἄγνωστη, τὸ ὁποῖο καὶ τοὺς κατατάσσει στοὺς ἀγνωστικιστὲς καὶ θέτει ἐν ἀμφιβὸλῳ τὴ σωτηρία τους.
Ὁ κόσμος ἔκτοτε καὶ μέχρι σήμερα προσπαθεῖ νὰ ἰσορροπήσει ἀνάμεσα στὴν μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς Σωτῆρας καὶ Λυτρωτὴς καὶ στὴν ἱερὴ παρακαταθήκη τῆς Μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κόσμος ὅμως πλανᾶται ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ δὲν τολμᾶ οὔτε τὸν Χριστὸ εὐθαρσῶς νὰ ὁμολογήσει ὡς Θεό, οὔτε νὰ ἀξιοποιήσει τὸ δικαίωμα τῆς ἄφεσης τῶν ἁμαρτιῶν μὲ τὴν ἐξομολόγηση, οὔτε νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ σωθεῖ, μέσα ἀπὸ τὴ θεία Κοινωνία. Ἀντ’ αὐτοῦ ὁ κόσμος πολεμᾶ μὲ μανία ὁ,τιδήποτε χριστιανικό, ὑβρίζοντας τὸν Χριστὸ καὶ τήν Ἐκκλησία Του, καθαιρώντας τὶς εὐαγγελικὲς ἀρετὲς καὶ ἐπιβάλλοντας τὶς συνήθειες καὶ τὶς ἰδιοτροπίες του ὡς τὸν ἐνδεδειγμένο τρόπο ζωῆς. Μιὰ ματιὰ στὴ σύγχρονη κοινωνία μας δείχνει τό λόγου τὸ ἀληθὲς καί τήν κυριαρχία τοῦ κοσμικοῦ ἔναντι τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος, καθὼς ὁ πολιτικὸς γάμος, τὸ σύμφωνο συμβίωσης, ἡ καύση τῶν νεκρῶν, οἱ ἐκτρώσεις καί πολλές ἀκόμη ἀήθεις συνήθειες καί καταστροφικές προτάσεις ζωῆς ἐπικρατοῦν εἰς βάρος τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν καὶ πρὸς ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Χριστὸς γνωρίζει, ὅπως καὶ τότε, ποιά γνώμη ἔχει ὁ κόσμος γιά Ἐκεῖνον. Μὲ τὴν ἐρώτησή του αὐτὴ πρὸς τοὺς Μαθητὲς δὲν ἤθελε ἁπλῶς νὰ μάθει κάτι ποῦ ἤδη γνώριζε, ἀλλὰ ἤθελε νὰ ἐπιστήσει τὴν προσοχὴ στοὺς Μαθητές, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦν, ὅτι γιὰ νὰ εἶναι Μαθητὲς καί Ἀπόστολοί Του πρέπει νὰ ὑπερβοῦν τὴν λογικὴ καὶ τὶς συνήθειες τοῦ κόσμου. Ὀφείλουν νὰ διαχωρίσουν τὴ θέση τους ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ νὰ φθάσουν στήν πίστη, τὴν ὁποία τοὺς ἐνέπνευσε ὁ Χριστός καί νά ἐγκολπωθοῦν τη θεία διδασκαλία Του.
Ὁ Χριστὸς σήμερα θέτει καὶ σὲ ἐμᾶς τὸ ἴδιο ἐρώτημα. Δὲν περιμένει νὰ μάθει ἀπὸ τὴν ἀπάντησή μας, ἀλλὰ θέλει νὰ ἐπιστήσει τὴν προσοχή μας στὴ σχέση μας μὲ τὶς συνήθειες καὶ τὰ θελήματα τοῦ κόσμου, ἂν εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀπάντησή μας θὰ φανερώσει ἂν ἀνήκουμε στὸν κόσμο ἢ στὸν Χριστό. Κι ἡ ἀπάντηση αὐτὴ δὲν περιορίζεται σὲ μιὰ προφορικὴ ὁμολογία, ἀλλὰ ἐμφαίνεται ἀπὸ τὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ζοῦμε καὶ ὑπάρχουμε. Μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴ σχέση μας μὲ τὸν Χριστό. Ὁμολογεῖται ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς κοινωνίας μας μαζί του. Διαφαίνεται ἀπὸ τὴν στάση μας ἔναντι στὰ θέματα Ὀρθόδοξης πίστης καὶ ζωῆς. Ὥστε ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ, νὰ εἶναι ἡ μόνη ἐγγυημένη ὁδὸς τῆς σωτηρίας μας. Ἀμήν.
Συντάχθηκε στις 25 Ιουνίου 2025 .
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς διανομῆς πολλῶν φυλλαδίων τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς, κατ’ αὐτές τίς ἡμέρες στή Σάμο, ἐπιθυμοῦμε νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας, καθώς πρόκειται γιά μία ἀκόμη αἱρετική Προτεσταντική παραφυάδα, ἡ ὁποία δραστηριοποιεῖται ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες στήν Ἑλλάδα μέ κέντρο τήν Ἀθήνα, ἀντιποιούμενη τήν ἰδιότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ Πεντηκοστιανοί, χωρίς νά ἀπαξιώνουμε τά πρόσωπά τους, δέν μποροῦν νά ὀνομάζονται Ἐκκλησία, ἀφοῦ δέν εἶναι Ἐκκλησία, διότι ἀπορρίπτουν στήν πράξη καί τήν ἔννοια καί τόν ὁρισμό τῆς Ἐκκλησίας.
Καί τοῦτο διότι οὔτε Μυστηριακή ζωή ἔχουν, οὔτε τήν ἱερά Παράδοση ἀποδέχονται. Στηρίζονται μόνο στήν Ἁγία Γραφή, μεταφρασμένη ὅπως τήν θέλουν, ἀλλά καί μέ ἕνα δικό τους τρόπο. Ἐκφράζονται μέ βλάσφημο τρόπο γιά τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους μας. Βλασφημοῦν ἀκόμη καί στόν Χριστό, ὅταν λένε πώς εἶχε κι ἄλλα ἀδέλφια κατά σάρκα, παρερμηνεύοντας σχετικά χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Θεωρώντας πώς ὅλοι τους ἔχουν τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἑρμηνεύουν τήν Ἁγία Γραφή κατά τό δοκοῦν, χωρίς νά ἀποδέχονται τήν κοινή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγοῦνται σέ λάθος συμπεράσματα.
Κι ἐπειδή στό διανεμηθέν φυλλάδιό τους μᾶς ἐνημερώνουν, ὅτι ὑπάρχει Σωτῆρας καί ἀναφέρονται στή σωτηρία, ὡς δῶρο του Θεοῦ, θά πρέπει νά τούς ὑπομνήσουμε ὅτι ἡ σωτηρία δέν εἶναι θεωρία, ἀλλά πράξη. Ἡ σωτηρία δέν στηρίζεται στή γνώση, ἀλλά στήν ἐμπειρία. Ἡ σωτηρία εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, γι’ αὐτό κι ὁ Χριστός ὀνομάζεται Σωτῆρας (βλ. Λουκ. β΄ 11). Καί ὀνομάζεται Σωτῆρας ἐπειδή μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἀναδημιούργησε καί τρόπον τινά ἀνασυγκρότησε τόν ἄνθρωπο, δίνοντάς του τήν εὐκαιρία νά ἑνωθεῖ μαζί Του γιά νά παραμένει αἰωνίως σῷος, ἐξ’ οὗ καί ἡ λέξη σωτηρία. Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἰδέα, οὔτε φαντασία. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί ἡ πίστη μας σέ Αὐτόν ἐνυπόστατη. Εἶναι δέ ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, διότι μᾶς δίνει τη δυνατότητα νά Τόν μεταλάβουμε, νά Τόν γευθοῦμε, νά Τόν λάβουμε μέσα μας καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του, καθ ’ἥν στιγμήν οἱ θεοί τοῦ κόσμου ἐξαντλοῦνται σέ μιά θεωρητική ὕπαρξη μόνον.
Μέ δυό λόγια ἄν δέν ὑπάρχει ἡ ἐμπειρία τῆς θείας Κοινωνίας μέ τόν Χριστό, οὔτε Ἐκκλησία μπορεῖ νά σταθεῖ, ἀλλά οὔτε μέλος τῆς Ἐκκλησίας μποεῖ νά ὑπάρξει. Ὁ Χριστιανός δέν ἀρκεῖ νά ὀνομάζει τόν ἑαυτό του Χριστιανό ἤ νά μελετᾶ μόνο τήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά ὀφείλει ὁπωσδήποτε νά κοινωνεῖ συνεχῶς ἀπό τά Ἄχραντα Μυστήρια. Κανείς δέν μπορεῖ νά ζήσει τόν Χριστό χωρίς νά κοινωνεῖ συνεχῶς ἀπό τό σῶμα Του καί τό Αἷμα Του. Αὐτή εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐδῶ καί δύο χιλετίες, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Κύριος στή διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἐπέστεψε τη διδασκαλία Του, τελώντας τήν πρώτη θείας Λειτουργία, εὐλογώντας τον ἄρτο καί τόν οἶνο ὡς τά ἀντίτυπα τοῦ ἀχράντου Σώματός Του, τό Ὁποῖο σταυρώθηκε καί τοῦ τιμίου Του Αἵματος, τό Ὁποῖο ἐκχύθηκε γιά την σωτηρία μας. Ἐπεσήμανε δέ στούς Μαθητές νά κοινωνοῦν ἀπό τό σῶμα Του καί τό Αἷμα Του γιά νά ἔχουν τήν ἀνάμνησή Του. Δέν εἶπε γράψτε ὅσα σᾶς δίδαξα καί διαβάζετέ τα καί ἑρμηνεύετέ τα, ὅπως θέλετε γιά νά μέ θυμᾶστε, ἀλλά τούς ἔδωσε τήν ἐντολή: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» (βλ. Λουκ. κβ΄19), δηλαδή νά τελεῖτε τη θεία Λειτουργία καί εὐλογώντας τόν ἄρτο καί τόν οἶνο, τά ὁποῖα πραγματικά μεταβάλλονται σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, ὥστε οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὅπως μᾶς παραδίδεται στις Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, καθημερινῶς συνέρχονταν σέ σύναξη ὅλοι μαζί καί ἀφοῦ πρῶτα ἑρμήνευαν τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου, μετά κοινωνοῦσαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων (βλ. Πράξ. β΄42).
Ἐάν οἱ Πεντηκοστιανοί, ὅπως ὑποστηρίζουν στηρίζονται πάνω στήν Ἁγία Γραφή γιά ὅσα λένε καί πράττουν τότε, γιατί δέν τελοῦν τήν θεία Εὐχαριστία, ὅπως ἐπί δύο χιλιάδες χρόνια τελεῖ ἡ Ἐκκλησία σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ καί σύμφωνα μέ τήν Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί γιατί δέν κοινωνοῦν ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος στό 6ο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου ἐπισημαίνει, ὅτι ὅποιος δέν φάει τό Σῶμα Του καί δέν πιεῖ τό Αἷμα Του δέν μπορεῖ νά ζήσει;
Καί κάτι ἀκόμη:
Εἶναι τουλάχιστον ἀνακόλουθο, γιά νά μήν ποῦμε κάτι χειρότερο, νά ἀπορρίπτεις τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νά χρησιμοποιεῖς τήν Ἁγία Γραφή τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὅρισε. Διότι ποιος ἄλλος διαβεβαίωσε τήν λεγομένη «Ἐλεύθερη Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», ἡ ὁποία καί ἀριθμεῖ λίγες μόνο δεκαετίες ζωῆς καί παρουσίας, ὅτι ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ἀποτελεῖται ἀπό 27 Βιβλία; Και ποιός ἐγγυᾶται τήν θεοπνευστία Της; Καί ποιος ἄλλος στ΄ ἀλήθεια τήν χρησιμοποιεῖ καί τήν ἑρμηνεύει ἐπί εἴκοσι αἰῶνες; Μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό ἀληθινό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ παρατεινόμενο στούς αἰῶνες. Ἄν λοιπόν δέχεσαι τήν Ἁγία Γραφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τότε ὑποχρεωτικά πρέπει νά δεχθεῖς καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄλλη ἐπιλογή δέν ὑπάρχει!
Παρακαλοῦμε λοιπόν τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς μας νά εἶναι πολύ προσεκτικοί σέ ὅσους ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει: «λύκους βαρεῖς πού δέν λυποῦνται τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ» (βλ. Πράξ. κ΄ 29) ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν τους ὅτι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐγγυᾶται τη σωτηρία μας. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ἁπλῶς σφετερίζονται τό ὄνομά Της καί προσπαθοῦν νά προσυλητίσουν τούς ἀνθρώπους, μέ σκοπό τήν ἀπώλεια, καθώς θέτουν τήν σωτηρία τους ἐν ἀμφιβόλῳ!
Συντάχθηκε στις 12 Ιουνίου 2025 .
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!
Τήν Κυριακή 22α Ἰουνίου 2025, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου, Ἐπισκόπου Σαμοσάτων, ὁ Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος ἑορτάζει τήν ὀνομαστική του ἑορτή καί ἐν ταὐτῷ τήν συμπλήρωση 30 ἐτῶν εὐκλεοῦς Ποιμαντορίας στά ἀκριτικά Νησιά τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων-Κορσεῶν.
Ἐπειδή, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας ὁ Ἐπίσκοπος ἵσταται «εἰς τῦπον καί τόπον Χριστοῦ» , ἡ ἑορτή τοῦ Ἐπισκόπου ἐκφεύγει ἀπό τά πλαίσια μιᾶς τυπικῆς - κοινωνικῆς ἐκδηλώσεως καί γίνεται ἑορτή ὃλης τῆς Ἐκκλησίας. Κλῆρος καί Λαός τιμοῦν τόν ἑορταζόμενο Ἅγιο καί διά τοῦ Ἁγίου καί τόν ἑορταζόμενο Ποιμενάρχη τους, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ὑπέρ ὑγίειας καί μακροημερεύσεώς Του, ὥστε νά τούς εὐλογεῖ καί νά τούς ἁγιάζει, διδάσκοντάς τους καί ὀρθοτομώντας τόν λόγον τῆς θεϊκῆς ἀλήθειας, ὅπως μιά γιά πάντα μᾶς τόν ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Στά πλαίσια λοιπόν τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ὀνομαστηρίων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Εὐσεβίου, θά λάβουν χώρα οἱ λατρευτικές κι ἄλλες ἐκδηλώσεις, ὡς ἐξῆς:
Τό Σάββατον 21η Ἰουνίου 2025 καί ὣρα 19.00΄
Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός στό Ἱερό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου στή γενέτειρα τοῦ Σεβασμιωτάτου, τό Παλαιό Καρλόβασι.
Τήν Κυριακή 22α Ἰουνίου 2025 καί ὥρα 07.00΄-10.30΄
Πανηγυρικός Ὄρθρος καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ πόλεως Σάμου.
Τήν Κυριακήν 22α Ἰουνίου 2025 καί ὥρα 19.00΄
Ἐπετειακή ἐκδήλωση-Ἀφιέρωμα στήν Τριακονταετῆ Ποιμαντορίαν τοῦ Σεβαμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου ὡς Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν 1995-2025, στήν Αἴθουσαν Ἐκδηλώσεων τοῦ Δήμου Ἀνατολικῆς Σάμου.
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί,
Διάγοντες ὑπό τήν σκέπην τοῦ Ὠμοφορίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κκ. Εὐσεβίου, δέον ὅπως ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν πρόσκλησιν τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, εὑρεθῶμεν ἅπαντες ἐπί τό αὐτό, συμπροσευχόμενοι καί συνεφραινόμενοι κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες καί ἰδίως κατά τήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ὑπέρ ὑγιείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου, δίκαιον ὄφλημα καί ἀντίδωρον εὐγνωμοσύνης, ἀνθ’ ᾧν προσφέρει ἐκδαπανώμενος ἐπί τριακονταετίαν ὅλην πρός σωτηρίων πάντων ἡμῶν.
vἘπισημαίνεται ὅτι τήν Κυριακήν 22αν Ἰουνίου 2025 Θεία Λειτουργία θά τελεσθεῖ ΜΟΝΟΝ στόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου πόλεως Σάμου (Μονοεκκλησιά), δηλαδή δέν θά ὑπάρχει Θεία Λειτουργία σέ ἄλλο Ἱερό Ναό τῆς πόλεως Σάμου (Βαθύ - Ἄνω Βαθύ), οὔτε στις Ἱερές Μονές Ἁγίας Ζώνης καί Ζωοδόχου Πηγῆς. Ὁ δέ Σεβασμιώτατος θά δεχθεῖ εὐχές ΜΟΝΟΝ μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας κατά τήν διανομήν του ἀντιδώρου.
Συντάχθηκε στις 10 Ιουνίου 2025 .
«Ἡ ἀγαθή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, πρόξενος τῆς Ἁγιότητας»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα και ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει, ὅπως διαβάζουμε στό ὑπόμνημα τοῦ Συναξαρίου «τήν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐν Ἀσίᾳ, Λιβύῃ καί Εὐρώπῃ, Βορρᾷ τε καί Νότῳ, Ἁγίων πάντων ἑορτήν» . Θυμᾶται ὅλους ἐκείνους τούς Ἁγίους, τῶν ὁποίων ἡ μνήμη ἴσως μέν ξεχάστηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους, εἶναι ὅμως αἰωνία καί ἄληστος ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος προγνωρίζει τά πάντα πρίν κἄν πραγματοποιηθοῦν, χωρίς ὅμως αὐτό νά συνεπάγεται τήν πίστη στόν ἀπόλυτο προορισμό, ὅπως τή διατύπωσε ὁ Καλβίνος, ἕνας ἀπό τούς πρωτεργάτες τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρύθμισης. Γιατί ναί μέν ὁ Θεός προγνωρίζει, δέν προορίζει ὅμως, καθώς σέβεται ἀπόλυτα τό αὐτεξούσιο τό ὁποῖο χάρισε στό δημιούργημά Του καί ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ὁ Θεός γνωρίζει ἀπό πρίν ὅλα, ἀλλά δέν τά προορίζει· γιατί γνωρίζει ἀπό πρίν καί ὅσα ἐξουσιάζουμε, ἐντούτοις δέν τά προορίζει· δέν θέλει νά γίνει ἡ κακία, οὔτε ἐξαναγκάζει τήν ἀρετή» (βλ. Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κεφ. 44).
Ἀκούσαμε στό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἐβραίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, νά μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, πώς θά πρέπει νά διαχειριζόμαστε τόν χρόνο τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλά καί πού θά πρέπει νά ἀτενίζουμε μέ τό βλέμμα τῆς ψυχῆς μας: «δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Εβρ ιβ΄ 2). Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μας πολλές φορές καλεῖται «ἀγῶνας». Ἀκόμα καί ἀπό κοσμικούς ἀνθρώπους. Κυρίως ὅμως ἡ ζωή ἑνός βαπτισμένου Χριστιανοῦ εἶναι ἕνας διαρκής πνευματικός ἀγῶνας. Καί ὅπως στήν ἀρχαιότητα ὅσοι λάμβαναν μέρος στούς ἀγῶνες καί ἔφθαναν στή νίκη στεφανώνονταν μέ κλάδο ἐλαίας, κατά τόν ἴδιο τρόπο καί στήν «ἐν Χριστῷ ζωή» τό βραβεῖον τῆς νίκης δίνεται ἀπό τόν μεγάλο ἀγωνοθέτη τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Διότι ὡς Χριστιανοί δέν πιστεύουμε γενικά καί ἀόριστα σέ κάποιες ἠθικές ἀρχές οἱ ὁποῖες διέπουν τόν κόσμο, ἀλλά ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Μάξιμος ο ὁμολογητής ἡ πίστη μας εἶναι ἐνυπόστατη. Ἐνυποστασιάζεται δηλαδή στό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά σχετιζόμαστε κυρίως καί ἀπολύτως μέ τόν Χριστό, ζῶντας τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Δέν πιστεύουμε σέ κάποια ἄγνωστη, ἀόρατη ἤ φανταστική δύναμη, ἀλλά στόν ἀληθινό Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔγινε καί ἄνθρωπος γιά τη σωτηρία μας καί μᾶς ὑπέδειξε τήν ἀληθινή πίστη καί τήν ἀληθινή, τήν ὄντως ζωή. Ἡ σχέση μας μαζί Του ἀρχίζει ἀπό Ἐκεῖνον καί τελειώνεται ἀπό Ἐκεῖνον. Καί μάλιστα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας σχετιζόμαστε μέ τόν Χριστό μέ τήν πιό τέλεια μορφή Θεανθρώπινης κοινωνίας, δηλαδή μέ τή Μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὅπου κοινωνοῦμε τό Ἀναστημένο καί Ἀνειλημμένο εἰς τούς οὐρανούς Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο εἶναι ἑνωμένο μέ τή Θεότητα. Τό ὅτι μεταλαμβάνουμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ μας εἶναι καί ἡ μεγάλη καί εἰδοποιός διαφορά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησία μας μέ ἄλλες «ἐκκλησίες» ἤ πίστεις καί θρησκεῖες, πού ἔχουν μόνο μία ἰδεολογική ἤ νοητική προσέγγιση τοῦ Θεοῦ καί ὄχι μετοχή στόν Θεό, ὅπως ἡ ἐμπειρία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας βιώνει.
Τό «ἀφορῶντες» σημαίνει σταθερότητα καί προσήλωση πρός τόν στόχο καί ὄχι κάτι τό ἐπιπόλαιο. Δηλαδή δέν θά πρέπει να στρεφόμαστε πρός τόν Χριστό μόνο στίς δύσκολες στιγμές, ἀλλά σέ κάθε στιγμή τοῦ παρόντος βίου εἶτε αὐτή εἶναι εὐχάριστη, εἴτε δυσάρεστη. Ἡ ἀπόφαση γιά σταθερή προσήλωση στόν πνευματικό στόχο μας εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ αὐτεξουσίου. Οἱ Ἅγιοι, τῶν ὁποίων τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα δέν ἦταν διαφορετικοί ἀπό ἐμᾶς. Μετεῖχαν στήν ἴδια πτωτική ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλά ὅμως χρησιμοποίησαν τό αὐτεξούσιο στρεφόμενοι πρός τόν Δημιουργό τους. Δέν ἦταν τέλειοι φυσικά. Καί αὐτοί εἶχαν τίς ἀδυναμίες τους. Οὔτε φυσικά ἦταν ὅλοι ἴδιοι. Ἄλλοι ἔζησαν ἁγιασμένα ἐκ κοιλίας μητρός, ἄλλοι γεύτηκαν τό γλυκόπικρο ποτό τῆς ἁμαρτίας, κατόπιν ὅμως μετανόησαν καί ἀφοῦ ἄφησαν τή ζωή τῆς ἁμαρτίας δέν σταμάτησαν νά ἀτενίζουν πρός τόν Χριστό. Ἀναφέραμε προηγουμένως ὅτι οἱ Ἅγιοι ἁγίασαν ὄχι γιατί ἦταν «προγραμματισμένοι» γιά αὐτό χωρίς τή δική τους συνέργεια, ἀλλά ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀγαθῆς χρήσης τοῦ αὐτεξουσίου.
Σύμφωνα μέ τή διήγηση τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως, ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο «κατ΄ εἰκόνα καί καθ΄ ὁμοίωσιν αὐτοῦ» (Γεν. α΄26). Τό αὐτεξούσιο εἶναι τό βασικό χαρακτηριστικό τοῦ κατ΄ εἰκόνα. Ἡ ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τό ἐκ τῶν ὧν οὔκ ἄνευ γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Τό τονίζει ἄλλωστε καί ὁ Κύριος λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι » (Μαρκ. η΄ 34). Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ μέ τήν ἐλευθερία του αὐτή νά στραφεῖ μέ ὅλη του τήν ψυχή πρός τόν Θεό. Εἶναι ἐλεύθερος ὅμως ἀκόμα καί νά ἀπορρίψει τόν Θεό-Δημιουργό του. Ἀκόμα καί σέ αὐτήν τήν ἐπιλογή ὁ Θεός δέν ἐπεμβαίνει. Συμβαίνει δηλαδή αὐτό τό ὁποῖο εἶπε ἕνας φιλόσοφος τοῦ περασμένου αἰῶνος, ὁ Σάτρ: «ὁ ἄνθρωπος εἶναι καταδικασμένος νά εἶναι ἑλεύθερος». Καί αὐτό εἶναι ἀληθές διότι ἀπό τήν αγαθή ἤ τήν κακή χρήση τῆς προαίρεσής μας κληρονομοῦμε εἴτε τή ζωή εἴτε τήν ἀπώλεια. Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται πάντως μόλις στεφόμαστε ἐλεύθερα, χωρίς κανένα καταναγκασμό, μέ ὅλη μας την δύναμη πρός Αὐτόν. Ὅπως λέγει καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ὁ Θεός δέν ἀγαπᾶ αὐτό πού γίνεται ἀναγκαστικά, ἀλλά αὐτό πού κατορθώνεται με τήν ἀρετή. Ἡ ἀρετή πραγματοποιεῖται μέ τήν προαίρεση καί ὄχι ἀναγκαστικά. Ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου στηρίζεται σέ ὅσα περνοῦν ἀπό τό χέρι του· καί αὐτό που περνᾶ ἀπό τό χέρι του εἶναι τό αὐτεξούσιο, ἡ ἐλευθερία νά ἀποφασίζει μόνος του» (βλ. PG 31, 343).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί ,
Ἐρχόμενοι στό σήμερα, ζῶντας σέ μία κοινωνία, ὅπου ἡ ἐλευθερία θεωρεῖται δεδομένη, εἴμαστε ἀπόλυτα ἐλεύθεροι νά διανύσουμε τήν ὁδό τῆς ἁγιότητος, ὅπως ἔπραξαν καί οἱ Ἅγιοι πού ἑορτάζουμε σήμερα. Γιατί αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τοῦ Χριστιανοῦ. Μέσα σέ αὐτόν, τόν διαρκῶς μεταβαλλόμενο κόσμο οἱ Χριστιανοί καλούμαστε νά εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἀπαντᾶμε στόν καθένα πού μᾶς ζητεῖ «λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος» (Α΄ Πετρ. γ΄15). Ὄχι νά σταθοῦμε ἀπένατί του ἀπορριπτικά, ἀλλά νά μαρτυροῦμε μέ τή ζωή μας ὅτι εἴμαστε μαθητές τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ὅτι ζοῦμε μέ τήν ἐλπίδα καί τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἀναστάσεως. Ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ζωή δέν εἶναι ἕνα ἁπλό «θρησκευτικό καθῆκον», ἤ κάτι τό ὁποῖο ἀνήκει στό παρελθόν, ἀλλά κάτι τό ὁποῖο νοηματοδοτεῖ τήν ὕπαρξή μας, καθώς ὅταν μετέχουμε στά Μυστήρια καί ἰδιαιτέρως στή Θεία Εὐχαριστία κοινωνῶντας τοῦ ἀληθινοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τότε προγευόμαστε τήν αἰωνιότητα, ἤ μᾶλλον τή στιγμή ἐκείνη τό παρόν γίνεται αἰώνιο, καί κατά κάποιον τρόπο «καθρεπτίζει» την Ἐπουράνιο Βασιλεία. Ὅπως λέγει καί ὁ Μάξιμος ὁ ὁμολογητής κατά τήν ἱστορία τῆς Θείας Οἰκονομίας ὑπάρχει προοδευτική μετάβαση πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἡ ὁποία ὀνομάζεται ὡς ἡ ἀπόλυτη πραγματικότητα: «Σκιά τά τῆς παλαιᾶς, εἰκών τά τῆς Νέας Διαθήκης, ἀλήθεια δέ ἡ τῶν μελλόντων κατάστασις». Εἴθε καί ἐμεῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας νά εὐρεθοῦμε μετά πάντων τῶν Ἁγίων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων. Ἀμήν!
Συντάχθηκε στις 23 Μαϊος 2025 .
Οι Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Παναγία του Κότσικα», που φιλοξένησαν από το 1998 εκατοντάδες παιδιά, τα τελευταία χρόνια παρέμειναν κλειστές. Με πολλές δυσκολίες ξεκινήσαμε την ανακαίνιση με μελέτες και καινούρια σχέδια, ώστε οι εγκαταστάσεις να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να πληρούν όλες τις προδιαγραφές σύμφωνα με την νέα νομοθεσία και τις ανάγκες των παιδιών.
Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν τα απαιτούμενα έργα, με τις εγκαταστάσεις να έχουν πλήρως αναβαθμιστεί με την γενική διαμόρφωση και την οριοθέτηση με περίφραξη του κατασκηνωτικού χώρου. Οι εγκαταστάσεις μας διαθέτουν κοιτώνες, τραπεζαρία, μαγειρείο, ιατρείο, σύγχρονους χώρους υγιεινής, νέες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, πλήρες δίκτυο εξωτερικού φωτισμού, δίκτυο πυρόσβεσης, χώρο αθλοπαιδιών και τον πλήρως ανακαινισμένο Ιερό Ναό.
Τον Ιούλιο η Κατασκήνωση είναι έτοιμη να υποδεχθεί τα παιδιά μας στις κάτωθι κατασκηνωτικές περιόδους.
Α’ Περίοδος (Αγόρια 8-11 ετών): Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025 – Κυριακή 6 Ιουλίου 2025
Β’ Περίοδος (Κορίτσια 8-11 ετών): Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 13 Ιουλίου 2025
Γ’ Περίοδος (Κορίτσια 12-16ετών): Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Δ’ Περίοδος (Αγόρια 12-16 ετών): Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 27 Ιουλίου 2025
Δηλώσεις Συμμετοχής
Βαθύ : Ι. Ν. Αγίου Χαραλάμπους, Πρωτ. Εμμανουήλ Γιαγουρτάς - 6946468048
Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή 6.00μ.μ. - 8.00μ.μ.
Καρλόβασι : Ι.Μ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πρωτ. Δημήτριος Πλακιώτης -6977604877
Δευτέρα έως Σάββατο 6.00μ.μ. - 8.00μ.μ.
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Ευελπιστούμε ότι θα γίνει πόλος έλξης και σημείο αναφοράς για τα παιδιά που παλεύουν να βρουν την αλήθεια στον σύγχρονο κόσμο!
