Λήξη Κατηχητικῶν Συνάξεων Ἱεραποστολικῆς περιόδου 2023-2024

Μέ ἐπιτυχία καί νεανικό παλμό, τό Σάββατο 18 Μαΐου 2024, πραγματοποιήθηκε ἡ λήξη τῆς φετινῆς ἱεραποστολικῆς περιόδου 2023-2024 γιά τίς κατηχητικές συνάξεις τῶν κατηχητικῶν σχολείων καί τῶν νεανικῶν συντροφιῶν τῶν Ἐνοριῶν τοῦ νησιοῦ μας.

Ἡ σύναξη πραγματοποιήθηκε στόν ἱστορικό Ἱερό Ναό Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πυθαγορείου Σάμου, ὃπου φέτος ἑορτάζονται τά 200 χρόνια ἀπό τή Ναυμαχία τῆς Σάμου, «Χριστός Σάμον Ἒσωσεν 6ῃ Αὐγούστου 1824».

Πάνω ἀπό 150 παιδιά συγκεντρώθηκαν καί παρουσίασαν τό καλύτερο ἑαυτό τους μέ διαλόγους καί τραγούδια. Ἐξέφρασαν δέ ἀπόψεις γιά τήν προσφορά τῶν κατηχητικῶν τους σχολείων πού μᾶς ἐντυπωσίασαν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας μετά τήν μικρή δέηση καί τήν συμψαλμωδία τῶν παιδιῶν, τούς ὁμίλησε πατρικά γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν σχέση τους μαζί Του ὡς ἐπίσης καί γιά τήν προσφορά τῶν κατηχητικῶν σχολείων. Κάλεσε δέ ὃλα τά παιδιά νά συμμετέχουν στίς Κατασκηνώσεις “Παναγίας τοῦ Κότσικα” τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

  Ἐπαίνεσε τούς γονείς γιά τήν ἐμπιστοσύνη τους στήν Τοπική μας Ἐκκλησία, συνεχάρη τό Γραφεῖο Νεότητος, τούς κατά τόπους Ἱερεῖς-Ἐφημερίους πού μερίμνησαν στή διάρκεια τοῦ ἔτους γιά τήν πραγματοποίηση τῶν κατηχητικῶν αὐτῶν συνάξεων, ἀλλά καί τούς κατηχητές καί τίς κατηχήτριες, πού ἀσχολήθηκαν μέ τήν κατήχηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν μετάδοση τοῦ μηνύματος τῆς σωτηρίας στά παιδιά μας.

Ἀκολούθως τά παιδιά μας ξεναγήθηκαν στόν ἱστορικό Ἱερό Ναό τῆς Μεταμορφώσεως Πυθαγορείου καί στό γειτονικό Κάστρο τοῦ Λυκούργου Λογοθέτη Ἀρχηγοῦ τῆς Σαμιακῆς Ἐπαναστάσεως καί ἒμαθαν γιά τό μεγάλο ἱστορικό γεγονός καί τῆς θαυματουργικῆς διασώσεως τῆς Σάμου παρά τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἒλαβαν εὐλογία τήν ἐφέστιο Εἰκόνα τῆς Μετάμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.

Παρόμοιες ἐκδηλώσεις λήξεως Κατηχητικῶν Συνάξεων ἒγιναν στήν Ἰκαρία καί στούς Φούρνους.

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΤΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ

Μέ λαμπρότητα ἑορτάσθηκε κι ἐφέτος ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου τοῦ Νοταρᾶ στό χωριό Μύλοι τῆς Σάμου, στίς 16 Μαΐου, σύμφωνα μέ τήν ζωηρή τοπική παράδοση.

Τήν Τετάρτη 15 Μαΐου στόν Ἐνοριακό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Μύλων τελέσθηκε Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός Χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. κ. Εὐσεβίου.

Τόν θ. λόγο κήρυξε ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς Μητροπόλεώς μας Ἀρχιμ. π. Χριστόδουλος Σελλῆς ἀναφερόμενος στήν φιλοκαλική ἀναγέννηση τοῦ 18^ου αἰώνος, τῆς ὁποίας ὁ Ἃγιος Μακάριος ὑπῆρξε ἐμπνευστῆς καί πρωτοστάτης.

Τήν Πέμπτη 16 Μαΐου στόν ὡς ἂνω Ἱερό Ναό ὁ σεπτός μας Ποιμενάρχης Χοροστάτησε στόν Ὂρθρο, Ἱερούργησε, Ὁμίλησε καί προέστη μικρᾶς Λιτάνευσης ἐντός τοῦ παραδοσιακοῦ χωρίου τῶν Μύλων.

Ὁ κ. Εὐσέβιος στήν ὁμιλία του ἀναφέρθηκε στή ζωή καί τήν πολιτεία τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τονίζοντας τήν διέλευσή του ἀπό τό Νησί μας καί συγκεκριμένα ἀπό τό χωριό τῶν Μύλων, τά θαύματα πού ἐπιτέλεσε ὁ Ἃγιος ἀλλά καί τήν μεγάλη πνευματική κληρονομιά πού μᾶς κληροδότησαν οἱ πρόγονοί μας.

«Ὡς προσδεχόμενοι την Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» Κυριακή τῶν Μυροφόρων, 19 Μαΐου 2024

Ἀγαπητοί Ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!

Ἡ τόλμη καί τό θάρρος εἶναι τά κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῶν προσώπων, πού προβάλλονται σήμερα, ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, γιατί κατόρθωσαν τό ἀκατόρθωτο γιά τήν ἐποχή τους καί μάλιστα χωρίς νά το περιμένει κανείς.

 Μόνον «ὁ εὔσπλαχνος καί ἐλεήμων Θεός, ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς καί τά κρύφια τῶν ἀνθρώπων ἐπιστάμενος μόνος» (εὐχή Βαπτίσματος) τό  ἐγνώριζε. Ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος ὑπερέβησαν ἑαυτούς για την ἀγάπη και την δόξα τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου. Ἦταν βουλευτές τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου κι ἀνεδείχθησαν εὐσχήμονες Κηδευτές τοῦ Χριστοῦ. Και μαζί με αὐτούς μνημονεύεται κι ἡ εὐλογημένη περί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο σύναξη τῶν Μυροφόρων Γυναικῶν μέ πρώτη τήν Ἁγία Μαρία τήν Μαγδαληνή, οἱ ὁποῖες παρά το ὅτι ἦταν γυναῖκες, ἐντούτοις ξεπέρασαν στην ἀνδρεία τούς φοβισμένους Μαθητές. Ἀνεπλήρωσαν τόν τῦπο καί τόν τόπο τῶν Μαθητῶν, ἀναλαμβάνοντας με ζηλευτό φρόνημα, να ἐπιτελέσουν, ὅσα ἡ περίσταση ἐπέβαλε σχετικῶς με την ταφή και τίς νεκρικές τιμές προς τον Κύριο.

Γι’ αὐτό πρῶτες ἔμαθαν τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἐκ νεκρῶν Ἐγέρσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ κι ἔλαβαν τήν μέγιστη καί ὕψιστη τιμή νά εὐαγγελισθοῦν τήν Ἀνάστασή Του, τό κέντρο τῆς πίστεως, τήν οὐσία τῆς ζωῆς μας καί τῆς καρδιᾶς μας τήν μόνη χαρά!

Μᾶς ἐνθουσιάζει ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ὁ Θεός πραγμάτωσε τό θέλημά Του μέσα ἀπό μία χούφτα ἀνθρώπων, κυρίως γυναικῶν, πού ἄν καί ζοῦσαν στό περιθώριο τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου τους καί τῶν ἐξελίξεων, ξαφνικά ἀναδεικνύονται σπουδαῖοι. Οἱ Εὐαγγελιστές λένε ἐλάχιστα γιά τά πρόσωπα αὐτά, ἀλλά ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ὑπογραμμίζουν τό θάρρος, τήν τόλμη καί τή γενναιότητά τους, τήν ἴδια στιγμή πού μέ πόνο ἀναφέρονται στήν ἐγκατάλειψη τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Μαθητές, στήν προδοσία τοῦ Ἰούδα  καί τήν τριπλή ἄρνηση τοῦ Πέτρου.

Ἀντιλαμβανόμαστε με πικρία, ὅτι πολλοί, ἀπ’ ὅσους ἀκολουθοῦσαν πρωτύτερα τόν Χριστό, δέν τό ἔκαναν, ὅπως φαίνεται, ἀπό πίστη καί ἀγάπη προς Ἐκεῖνον, ἀλλά μᾶλλον ἀπό ἰδιοτέλεια. Προσδοκοῦσαν βοήθεια, ἐπιθυμοῦσαν τον ὑλικό χορτασμό, ἤθελαν θαύματα καί θεραπεῖες, περίμεναν τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τούς Ῥωμαίους, ἐνδιαφέρονταν, συνελόντι εἰπεῖν, ν’ ἀσχοληθεῖ μέ τίς μέριμνες τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους.

Κι ἔτσι ἡ σχέση τους μέ τόν Χριστό δέν ἔγινε ποτέ αἰώνια καί πνευματική κατ’ οὐσίαν. Παρέμεινε πελατειακή καί ἐφήμερη. Ἐξαντλήθηκε σέ μικρότητες καί φθηνούς ὑπολογισμούς. Συμπυκνώθηκε στήν αὐθάδη ἀπαίτηση τοῦ ἐξ ἀριστερῶν ληστοῦ, ἄν εἶναι Θεός ὁ Χριστός, τότε νά κατεβεῖ ἀπό τόν Σταυρό, γιά νά τούς σώσει κι ἀφοῦ λύσει τά βιοτικά τους προβλήματα, τότε νά Τόν πιστέψουν τελικῶς! Ὅπως ἀκριβῶς και σήμερα συμβαίνει!

 Μόνον ὁ εὐγνώμων Ληστής τούς ἀποστόμωσε καί ἔκανε τήν νικηφόρα ὑπέρβαση τῆς καθημερινότητας καί τῶν προβλημάτων της, μάλιστα τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς του. Καρφωμένος στόν σταυρό, ἀλλά κατ’ οὐσίαν ἐλεύθερος καί γι’ αὐτό ἀμέσως πρῶτος πολίτης καί οἰκήτορας τοῦ Παραδείσου.

Δυστυχῶς ὅμως, ἄν καί πέρασαν σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, στή διάρκεια τῶν ὁποίων ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρατείνει τό θαῦμα τῆς ἀναστάσιμης ζωῆς στούς αἰῶνες καί ἡ δική μας ἐποχή χαρακτηρίζεται ἀπό ἀτολμία, δειλία καί πολλή αὐθάδεια ἀπέναντι στόν Χριστό. Και το ἄσχημο πλέον εἶναι ὅτι αὐτή ἡ αὐθάδεια και το θράσσος περιβάλλονται και με το ἔνδυμα τῆς νομοθεσίας τοῦ κράτους.

Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι ἐπίσης, πού ἐνῶ δυσκολεύονται νά ὁμολογήσουν εὐθαρσῶς τήν πίστη καί τή ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἐντούτοις μέ εὐκολία γογγύζουν κατά τοῦ Χριστοῦ καί αἰτιῶνται τήν Ἐκκλησία Του γιά τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, γεγονός πού φανερώνει τήν ἔλλειψη τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στη ζωή τους.

Βέβαια ὁ Χριστός σέ κάθε ἐποχή καί σέ κάθε τόπο ἔχει τούς ἐκλεκτούς Του. Λίγους ἴσως, ἀλλά ἐκλεκτούς. Ἀνθρώπους ἁπλούς καί συνήθως ἀναξίους τῆς προσοχῆς τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἑλκύουν τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.  Ἀνθρώπους, πού ζοῦν ἀνάμεσά μας, μέσα στόν κόσμο καί ταυτόχρονα ἔξω ἀπό αὐτόν. Ἀνθρώπους-μέλη τῆς κοινωνίας μας, πού ἐργάζονται, πού ἔχουν οἰκογένειες καί ἀγωνίζονται μέ τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τους νά τίς ἀναστήσουν, μέ σύμμαχό τους τήν προσευχή, τή νηστεία, τή μετάνοια, τήν φιλανθρωπία καί πάνω ἀπ’ ὅλα τήν θεία Κοινωνία τοῦ Χριστοῦ! Ἄλλους, πού γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τήν μαρτυρία Του ρίχνονται εὐχαρίστως στήν πάλη μέ τίς ἀρχές, τίς ἐξουσίες καί τόν κοσμοκράτορα τοῦ κόσμου τοῦ αἰῶνος τούτου.

Ὅλοι τους Ψυχές, πού ἰδιαιτέρως φροντίζουν τόν Χριστό, τόν Ὁποῖον ἐνδύθηκαν στό Βάπτισμά τους. Ἄλλοι νωρίτερα κι ἄλλοι ἀργότερα συνειδητοποίησαν τη σχέση τους με τον Χριστό κι ἔμαθαν νά Τόν διακονοῦν στό πρόσωπο κάθε ἐμπερίστατου ἀδελφοῦ. Κυρίως ὅμως ἔμαθαν νά προσκομίζουν τό μῦρο τῆς προσευχῆς καί τῶν δακρύων τους στόν Χριστό, ἐκλιπαρώντας γιά τό μέγα Του ἔλεος. Καί ὅλα αὐτά καθ’ ἥν στιγμήν καλοῦνται να ἀνεχθοῦν την εἰρωνία και τον χλευασμό τοῦ κόσμου, να ὑπερβοῦν τά ἐμπόδια καί να ὑπερνικήσουν τίς δυσκολίες τῆς καθημερινότητας, ἀλλά καί τά πολλά προσκόμματα τοῦ διαβόλου.

Ὅλοι αὐτοί Κληρικοί, Μοναχοί ἤ Λαϊκοί, μικρότεροι ἤ μεγαλύτεροι, ὅπου τούς ἔταξε ὁ Χριστός, μέ οἰκογένεια ἤ χωρίς αὐτήν, ἀνάλογα μέ τά χαρίσματα καί τίς δυνάμεις τους, χωρίς ἴσως νά τό καταλαβαίνουν, συνεχίζουν τό ἱερό ἔργο τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ Νικοδήμου καί τῶν ἁγίων ἐνδόξων Μυροφόρων Γυναικῶν. Ἀποκαθηλώνουν  μέ εὐλάβεια τόν Χριστό, ἀπό τούς σταυρούς τοῦ κόσμου και κόντρα σέ ὅσους συνεχίζουν να Τον βλασφημοῦν ἤ φοβοῦνται να Τον ὁμολογήσουν, Ἐκεῖνοι Τόν κηδεύουν στόν τάφο τῆς καρδιᾶς τους καί διακηρύσσουν μέ λόγια και μέ ἔργα τήν Ἀνάστασή Του στή ζωή, ὡς προσδεχόμενοι τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ!

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στήν διάρκεια τοῦ Ἀναστασίμου Ὄρθρου κάθε Κυριακῆς, διαβάζεται κατά σειράν ἕνα ἀπό τά 11 Ἑωθινά Εὐαγγέλια, τά ὁποῖα ἀφοροῦν στίς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στούς Μαθητές Του, τίς Μυροφόρες καί σέ ἄλλους, (ἐκτός ἐάν συμπέσῃ μεγάλη Δεσποτική ἑορτή). Τό Ἑωθινό Εὐαγγέλιο διαβάζεται μέσα στό ἱερό Βῆμα καί ἀπό τήν δεξιά πλευρά τῆς Ἁγίας Τράπεζας. Ὁ Ἱερέας, πού τό διαβάζει, ἐνδύεται μέ λευκά ἄμφια, γιατί συμβολίζει τόν λευκοφορεμένο Ἄγγελο, πού συνάντησαν οἱ Μυροφόρες στά δεξιά τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὁ ὁποῖος  τούς ἀνήγειλε, ὅτι τό μνημεῖο εἶναι ἄδειο καί ὁ τάφος κενός, καθώς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός «ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν».

Ἀφοῦ διαβασθεῖ τό Εὐαγγέλιο, εὐθύς ἀμέσως ἀκολουθεῖ ἡ πανηγυρική διακήρυξη τῆς Ἀναστάσεως μέ τήν ἀπαγγελία τῆς προσευχῆς «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...» καί στή συνέχεια κι ἐνῶ ἀποδίδεται ἐμμελῶς ὁ Ν (50ός) Ψαλμός τοῦ Δαϋίδ, «Ἐλέησόν με ὁ Θεός...» ὁ Ἱερέας ἐξέρχεται ἀπό τό ἅγιο Βῆμα, κρατώντας στά χέρια Του μέ εὐλάβεια τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, ἐστραμμένο στήν πλευρά, πού εἰκονίζεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς καλεῖ νά προσκυνήσουμε τόν Ἀναστάντα Κύριο. Τότε προσκυνοῦμε τόν Χριστό σέ συνέχεια τῶν Ἁγίων ἐκείνων Μυροφόρων, οἱ ὁποῖες πρῶτες συνάντησαν τόν Ἀναστάντα Κύριο, ἄκουσαν το «Χαίρετε» ἀπό το θεϊκό στόμα Του καί Τόν προσκύνησαν διαδίδοντας τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως.

Αὐτή ἡ προσκύνηση κάθε Κυριακή πρωΐ, ἄς γίνεται ἡ ἀφορμή για να λαμβάνουμε δύναμη και νά ἀγωνιζόμαστε μέ τόλμη, γενναιότητα καί θάρρος, ὁμολογώντας τη σχέση μας με τον Χριστό, ὅπως ὁ Ἰωσήφ, ὁ Νικόδημος καί οἱ Μυροφόρες, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε κι ἐμεῖς «προσδεχόμενοι τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Ἀμήν