Συντάχθηκε στις 12 Ιουνίου 2025 .
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!
Τήν Κυριακή 22α Ἰουνίου 2025, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου, Ἐπισκόπου Σαμοσάτων, ὁ Σεπτός Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος ἑορτάζει τήν ὀνομαστική του ἑορτή καί ἐν ταὐτῷ τήν συμπλήρωση 30 ἐτῶν εὐκλεοῦς Ποιμαντορίας στά ἀκριτικά Νησιά τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων-Κορσεῶν.
Ἐπειδή, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας ὁ Ἐπίσκοπος ἵσταται «εἰς τῦπον καί τόπον Χριστοῦ» , ἡ ἑορτή τοῦ Ἐπισκόπου ἐκφεύγει ἀπό τά πλαίσια μιᾶς τυπικῆς - κοινωνικῆς ἐκδηλώσεως καί γίνεται ἑορτή ὃλης τῆς Ἐκκλησίας. Κλῆρος καί Λαός τιμοῦν τόν ἑορταζόμενο Ἅγιο καί διά τοῦ Ἁγίου καί τόν ἑορταζόμενο Ποιμενάρχη τους, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ὑπέρ ὑγίειας καί μακροημερεύσεώς Του, ὥστε νά τούς εὐλογεῖ καί νά τούς ἁγιάζει, διδάσκοντάς τους καί ὀρθοτομώντας τόν λόγον τῆς θεϊκῆς ἀλήθειας, ὅπως μιά γιά πάντα μᾶς τόν ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Στά πλαίσια λοιπόν τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ὀνομαστηρίων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Εὐσεβίου, θά λάβουν χώρα οἱ λατρευτικές κι ἄλλες ἐκδηλώσεις, ὡς ἐξῆς:
Τό Σάββατον 21η Ἰουνίου 2025 καί ὣρα 19.00΄
Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός στό Ἱερό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου στή γενέτειρα τοῦ Σεβασμιωτάτου, τό Παλαιό Καρλόβασι.
Τήν Κυριακή 22α Ἰουνίου 2025 καί ὥρα 07.00΄-10.30΄
Πανηγυρικός Ὄρθρος καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ πόλεως Σάμου.
Τήν Κυριακήν 22α Ἰουνίου 2025 καί ὥρα 19.00΄
Ἐπετειακή ἐκδήλωση-Ἀφιέρωμα στήν Τριακονταετῆ Ποιμαντορίαν τοῦ Σεβαμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου ὡς Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν 1995-2025, στήν Αἴθουσαν Ἐκδηλώσεων τοῦ Δήμου Ἀνατολικῆς Σάμου.
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί,
Διάγοντες ὑπό τήν σκέπην τοῦ Ὠμοφορίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κκ. Εὐσεβίου, δέον ὅπως ἀνταποκρινόμενοι εἰς τήν πρόσκλησιν τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, εὑρεθῶμεν ἅπαντες ἐπί τό αὐτό, συμπροσευχόμενοι καί συνεφραινόμενοι κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες καί ἰδίως κατά τήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς, δεόμενοι τοῦ Κυρίου ὑπέρ ὑγιείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου, δίκαιον ὄφλημα καί ἀντίδωρον εὐγνωμοσύνης, ἀνθ’ ᾧν προσφέρει ἐκδαπανώμενος ἐπί τριακονταετίαν ὅλην πρός σωτηρίων πάντων ἡμῶν.
vἘπισημαίνεται ὅτι τήν Κυριακήν 22αν Ἰουνίου 2025 Θεία Λειτουργία θά τελεσθεῖ ΜΟΝΟΝ στόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου πόλεως Σάμου (Μονοεκκλησιά), δηλαδή δέν θά ὑπάρχει Θεία Λειτουργία σέ ἄλλο Ἱερό Ναό τῆς πόλεως Σάμου (Βαθύ - Ἄνω Βαθύ), οὔτε στις Ἱερές Μονές Ἁγίας Ζώνης καί Ζωοδόχου Πηγῆς. Ὁ δέ Σεβασμιώτατος θά δεχθεῖ εὐχές ΜΟΝΟΝ μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας κατά τήν διανομήν του ἀντιδώρου.
Συντάχθηκε στις 10 Ιουνίου 2025 .
«Ἡ ἀγαθή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, πρόξενος τῆς Ἁγιότητας»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα και ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει, ὅπως διαβάζουμε στό ὑπόμνημα τοῦ Συναξαρίου «τήν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐν Ἀσίᾳ, Λιβύῃ καί Εὐρώπῃ, Βορρᾷ τε καί Νότῳ, Ἁγίων πάντων ἑορτήν» . Θυμᾶται ὅλους ἐκείνους τούς Ἁγίους, τῶν ὁποίων ἡ μνήμη ἴσως μέν ξεχάστηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους, εἶναι ὅμως αἰωνία καί ἄληστος ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος προγνωρίζει τά πάντα πρίν κἄν πραγματοποιηθοῦν, χωρίς ὅμως αὐτό νά συνεπάγεται τήν πίστη στόν ἀπόλυτο προορισμό, ὅπως τή διατύπωσε ὁ Καλβίνος, ἕνας ἀπό τούς πρωτεργάτες τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρύθμισης. Γιατί ναί μέν ὁ Θεός προγνωρίζει, δέν προορίζει ὅμως, καθώς σέβεται ἀπόλυτα τό αὐτεξούσιο τό ὁποῖο χάρισε στό δημιούργημά Του καί ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ὁ Θεός γνωρίζει ἀπό πρίν ὅλα, ἀλλά δέν τά προορίζει· γιατί γνωρίζει ἀπό πρίν καί ὅσα ἐξουσιάζουμε, ἐντούτοις δέν τά προορίζει· δέν θέλει νά γίνει ἡ κακία, οὔτε ἐξαναγκάζει τήν ἀρετή» (βλ. Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κεφ. 44).
Ἀκούσαμε στό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Ἐβραίους Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, νά μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, πώς θά πρέπει νά διαχειριζόμαστε τόν χρόνο τῆς παρούσης ζωῆς, ἀλλά καί πού θά πρέπει νά ἀτενίζουμε μέ τό βλέμμα τῆς ψυχῆς μας: «δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Εβρ ιβ΄ 2). Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μας πολλές φορές καλεῖται «ἀγῶνας». Ἀκόμα καί ἀπό κοσμικούς ἀνθρώπους. Κυρίως ὅμως ἡ ζωή ἑνός βαπτισμένου Χριστιανοῦ εἶναι ἕνας διαρκής πνευματικός ἀγῶνας. Καί ὅπως στήν ἀρχαιότητα ὅσοι λάμβαναν μέρος στούς ἀγῶνες καί ἔφθαναν στή νίκη στεφανώνονταν μέ κλάδο ἐλαίας, κατά τόν ἴδιο τρόπο καί στήν «ἐν Χριστῷ ζωή» τό βραβεῖον τῆς νίκης δίνεται ἀπό τόν μεγάλο ἀγωνοθέτη τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Διότι ὡς Χριστιανοί δέν πιστεύουμε γενικά καί ἀόριστα σέ κάποιες ἠθικές ἀρχές οἱ ὁποῖες διέπουν τόν κόσμο, ἀλλά ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Μάξιμος ο ὁμολογητής ἡ πίστη μας εἶναι ἐνυπόστατη. Ἐνυποστασιάζεται δηλαδή στό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά σχετιζόμαστε κυρίως καί ἀπολύτως μέ τόν Χριστό, ζῶντας τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Δέν πιστεύουμε σέ κάποια ἄγνωστη, ἀόρατη ἤ φανταστική δύναμη, ἀλλά στόν ἀληθινό Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔγινε καί ἄνθρωπος γιά τη σωτηρία μας καί μᾶς ὑπέδειξε τήν ἀληθινή πίστη καί τήν ἀληθινή, τήν ὄντως ζωή. Ἡ σχέση μας μαζί Του ἀρχίζει ἀπό Ἐκεῖνον καί τελειώνεται ἀπό Ἐκεῖνον. Καί μάλιστα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας σχετιζόμαστε μέ τόν Χριστό μέ τήν πιό τέλεια μορφή Θεανθρώπινης κοινωνίας, δηλαδή μέ τή Μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὅπου κοινωνοῦμε τό Ἀναστημένο καί Ἀνειλημμένο εἰς τούς οὐρανούς Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο εἶναι ἑνωμένο μέ τή Θεότητα. Τό ὅτι μεταλαμβάνουμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ μας εἶναι καί ἡ μεγάλη καί εἰδοποιός διαφορά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησία μας μέ ἄλλες «ἐκκλησίες» ἤ πίστεις καί θρησκεῖες, πού ἔχουν μόνο μία ἰδεολογική ἤ νοητική προσέγγιση τοῦ Θεοῦ καί ὄχι μετοχή στόν Θεό, ὅπως ἡ ἐμπειρία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας βιώνει.
Τό «ἀφορῶντες» σημαίνει σταθερότητα καί προσήλωση πρός τόν στόχο καί ὄχι κάτι τό ἐπιπόλαιο. Δηλαδή δέν θά πρέπει να στρεφόμαστε πρός τόν Χριστό μόνο στίς δύσκολες στιγμές, ἀλλά σέ κάθε στιγμή τοῦ παρόντος βίου εἶτε αὐτή εἶναι εὐχάριστη, εἴτε δυσάρεστη. Ἡ ἀπόφαση γιά σταθερή προσήλωση στόν πνευματικό στόχο μας εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ αὐτεξουσίου. Οἱ Ἅγιοι, τῶν ὁποίων τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα δέν ἦταν διαφορετικοί ἀπό ἐμᾶς. Μετεῖχαν στήν ἴδια πτωτική ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλά ὅμως χρησιμοποίησαν τό αὐτεξούσιο στρεφόμενοι πρός τόν Δημιουργό τους. Δέν ἦταν τέλειοι φυσικά. Καί αὐτοί εἶχαν τίς ἀδυναμίες τους. Οὔτε φυσικά ἦταν ὅλοι ἴδιοι. Ἄλλοι ἔζησαν ἁγιασμένα ἐκ κοιλίας μητρός, ἄλλοι γεύτηκαν τό γλυκόπικρο ποτό τῆς ἁμαρτίας, κατόπιν ὅμως μετανόησαν καί ἀφοῦ ἄφησαν τή ζωή τῆς ἁμαρτίας δέν σταμάτησαν νά ἀτενίζουν πρός τόν Χριστό. Ἀναφέραμε προηγουμένως ὅτι οἱ Ἅγιοι ἁγίασαν ὄχι γιατί ἦταν «προγραμματισμένοι» γιά αὐτό χωρίς τή δική τους συνέργεια, ἀλλά ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀγαθῆς χρήσης τοῦ αὐτεξουσίου.
Σύμφωνα μέ τή διήγηση τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως, ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο «κατ΄ εἰκόνα καί καθ΄ ὁμοίωσιν αὐτοῦ» (Γεν. α΄26). Τό αὐτεξούσιο εἶναι τό βασικό χαρακτηριστικό τοῦ κατ΄ εἰκόνα. Ἡ ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τό ἐκ τῶν ὧν οὔκ ἄνευ γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Τό τονίζει ἄλλωστε καί ὁ Κύριος λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι » (Μαρκ. η΄ 34). Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ μέ τήν ἐλευθερία του αὐτή νά στραφεῖ μέ ὅλη του τήν ψυχή πρός τόν Θεό. Εἶναι ἐλεύθερος ὅμως ἀκόμα καί νά ἀπορρίψει τόν Θεό-Δημιουργό του. Ἀκόμα καί σέ αὐτήν τήν ἐπιλογή ὁ Θεός δέν ἐπεμβαίνει. Συμβαίνει δηλαδή αὐτό τό ὁποῖο εἶπε ἕνας φιλόσοφος τοῦ περασμένου αἰῶνος, ὁ Σάτρ: «ὁ ἄνθρωπος εἶναι καταδικασμένος νά εἶναι ἑλεύθερος». Καί αὐτό εἶναι ἀληθές διότι ἀπό τήν αγαθή ἤ τήν κακή χρήση τῆς προαίρεσής μας κληρονομοῦμε εἴτε τή ζωή εἴτε τήν ἀπώλεια. Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται πάντως μόλις στεφόμαστε ἐλεύθερα, χωρίς κανένα καταναγκασμό, μέ ὅλη μας την δύναμη πρός Αὐτόν. Ὅπως λέγει καί ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ὁ Θεός δέν ἀγαπᾶ αὐτό πού γίνεται ἀναγκαστικά, ἀλλά αὐτό πού κατορθώνεται με τήν ἀρετή. Ἡ ἀρετή πραγματοποιεῖται μέ τήν προαίρεση καί ὄχι ἀναγκαστικά. Ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου στηρίζεται σέ ὅσα περνοῦν ἀπό τό χέρι του· καί αὐτό που περνᾶ ἀπό τό χέρι του εἶναι τό αὐτεξούσιο, ἡ ἐλευθερία νά ἀποφασίζει μόνος του» (βλ. PG 31, 343).
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί ,
Ἐρχόμενοι στό σήμερα, ζῶντας σέ μία κοινωνία, ὅπου ἡ ἐλευθερία θεωρεῖται δεδομένη, εἴμαστε ἀπόλυτα ἐλεύθεροι νά διανύσουμε τήν ὁδό τῆς ἁγιότητος, ὅπως ἔπραξαν καί οἱ Ἅγιοι πού ἑορτάζουμε σήμερα. Γιατί αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τοῦ Χριστιανοῦ. Μέσα σέ αὐτόν, τόν διαρκῶς μεταβαλλόμενο κόσμο οἱ Χριστιανοί καλούμαστε νά εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἀπαντᾶμε στόν καθένα πού μᾶς ζητεῖ «λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος» (Α΄ Πετρ. γ΄15). Ὄχι νά σταθοῦμε ἀπένατί του ἀπορριπτικά, ἀλλά νά μαρτυροῦμε μέ τή ζωή μας ὅτι εἴμαστε μαθητές τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ὅτι ζοῦμε μέ τήν ἐλπίδα καί τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἀναστάσεως. Ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ζωή δέν εἶναι ἕνα ἁπλό «θρησκευτικό καθῆκον», ἤ κάτι τό ὁποῖο ἀνήκει στό παρελθόν, ἀλλά κάτι τό ὁποῖο νοηματοδοτεῖ τήν ὕπαρξή μας, καθώς ὅταν μετέχουμε στά Μυστήρια καί ἰδιαιτέρως στή Θεία Εὐχαριστία κοινωνῶντας τοῦ ἀληθινοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τότε προγευόμαστε τήν αἰωνιότητα, ἤ μᾶλλον τή στιγμή ἐκείνη τό παρόν γίνεται αἰώνιο, καί κατά κάποιον τρόπο «καθρεπτίζει» την Ἐπουράνιο Βασιλεία. Ὅπως λέγει καί ὁ Μάξιμος ὁ ὁμολογητής κατά τήν ἱστορία τῆς Θείας Οἰκονομίας ὑπάρχει προοδευτική μετάβαση πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἡ ὁποία ὀνομάζεται ὡς ἡ ἀπόλυτη πραγματικότητα: «Σκιά τά τῆς παλαιᾶς, εἰκών τά τῆς Νέας Διαθήκης, ἀλήθεια δέ ἡ τῶν μελλόντων κατάστασις». Εἴθε καί ἐμεῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας νά εὐρεθοῦμε μετά πάντων τῶν Ἁγίων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων. Ἀμήν!
Συντάχθηκε στις 23 Μαϊος 2025 .
Οι Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Παναγία του Κότσικα», που φιλοξένησαν από το 1998 εκατοντάδες παιδιά, τα τελευταία χρόνια παρέμειναν κλειστές. Με πολλές δυσκολίες ξεκινήσαμε την ανακαίνιση με μελέτες και καινούρια σχέδια, ώστε οι εγκαταστάσεις να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να πληρούν όλες τις προδιαγραφές σύμφωνα με την νέα νομοθεσία και τις ανάγκες των παιδιών.
Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν τα απαιτούμενα έργα, με τις εγκαταστάσεις να έχουν πλήρως αναβαθμιστεί με την γενική διαμόρφωση και την οριοθέτηση με περίφραξη του κατασκηνωτικού χώρου. Οι εγκαταστάσεις μας διαθέτουν κοιτώνες, τραπεζαρία, μαγειρείο, ιατρείο, σύγχρονους χώρους υγιεινής, νέες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, πλήρες δίκτυο εξωτερικού φωτισμού, δίκτυο πυρόσβεσης, χώρο αθλοπαιδιών και τον πλήρως ανακαινισμένο Ιερό Ναό.
Τον Ιούλιο η Κατασκήνωση είναι έτοιμη να υποδεχθεί τα παιδιά μας στις κάτωθι κατασκηνωτικές περιόδους.
Α’ Περίοδος (Αγόρια 8-11 ετών): Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025 – Κυριακή 6 Ιουλίου 2025
Β’ Περίοδος (Κορίτσια 8-11 ετών): Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 13 Ιουλίου 2025
Γ’ Περίοδος (Κορίτσια 12-16ετών): Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 20 Ιουλίου 2025
Δ’ Περίοδος (Αγόρια 12-16 ετών): Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025 – Κυριακή 27 Ιουλίου 2025
Δηλώσεις Συμμετοχής
Βαθύ : Ι. Ν. Αγίου Χαραλάμπους, Πρωτ. Εμμανουήλ Γιαγουρτάς - 6946468048
Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή 6.00μ.μ. - 8.00μ.μ.
Καρλόβασι : Ι.Μ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πρωτ. Δημήτριος Πλακιώτης -6977604877
Δευτέρα έως Σάββατο 6.00μ.μ. - 8.00μ.μ.
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Ευελπιστούμε ότι θα γίνει πόλος έλξης και σημείο αναφοράς για τα παιδιά που παλεύουν να βρουν την αλήθεια στον σύγχρονο κόσμο!
Συντάχθηκε στις 22 Μαϊος 2025 .
Διά τοῦ παρόντος ἐπιθυμοῦμε να ἐνωμερώσωμε τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς μας ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σάμου καί Ἰκαρίας ΔΕΝ διοργανώνει ἐκδρομή στήν Τῆνο κατά τό διήμερο 29-30 Μαϊου 2025.
Συντάχθηκε στις 19 Μαϊος 2025 .
«Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη καί ζωή στούς αἰῶνες»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στή διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου παρέδωσε στούς Μαθητές τά Ἄχραντα Μυστήρια καί στή συνέχεια τούς εἶπε καί τά τελευταία Του λόγια. Κληροδότησε στούς Μαθητές θεία χάρη μέ τά Μυστήρια καί θεῖο λόγο μέ τήν Διδασκαλία Του.
Τριάντα χρόνια περίπου μετά, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα (ἀπό τό 20ό κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων), ἀποχαιρετᾶ τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, παραδίδοντάς τους ὅ,τι εἶχε παραλάβει ἀπό τόν Κύριο, λέγοντας: «Καί τώρα, ἀδελφοί, σᾶς ἐμπιστεύομαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί στή διδασκαλία της Χάριτός Του». Πάλι κι ἐδῶ τά ἴδια δύο πράγματα . Θεία Χάρη καί θεῖος λόγος , μέ μία μόνο διαφορά. Ὁ Χριστός ὡς κάτοχος καί διαθέτης τῆς Χάριτος καί τῆς διδασκαλίας ἄφηνε στούς Μαθητές αὐτά τά δύο , ἐνῶ ὁ Παῦλος, ὡς φορέας καί διαβιβαστής ἄφηνε τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου σέ αὐτά τά δύο .
Αὐτή ἡ ἱστορική στιγμή τῆς παράδοσης καί τῆς παραλαβῆς τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, θά ἐπαναλαμβανόταν ἔκτοτε πολλές φορές καί θά ἐπαναλαμβάνεται ἕως ὅτου θέλει ὁ Θεός νά ὑπάρχει ὁ κόσμος καί ἡ Ἐκκλησία Του. Ὁ Χριστός παρέδωσε στούς ἁγίους Ἀποστόλους κι ἐκεῖνοι μέ τή σειρά τους στούς διαδόχους τους, τούς Πατέρες καί Ἐκκλησιαστικούς Διδασκάλους κάθε ἐποχῆς, ἀπό τότε μέχρι καί σήμερα. Δηλαδή ἀπό τόν Χριστό μέχρι σήμερα γίνεται μιά συνεχής παράδοση καί παραλαβή, ἀλληλοδιαδόχως ἀπό τήν προηγούμενη γενιά στήν ἑπόμενη, σέ κάθε μέρος τῆς δεσποτείας τοῦ Κυρίου, σέ ὅλο τόν κόσμο, ὅπου ὑπάρχει Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτή ἡ ἀδιάκοπη διαδικασία ἀπό τόν Χριστό στούς Ἀποστόλους καί ἀπό Ἐκείνους ὡς τίς ἡμέρες μας ὀνομάζεται Ἀποστολική Διαδοχή καί ἐγγυᾶται τήν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.
Ἡ Ἀποστολική Διαδοχή ἀποτελεῖ μιά πνευματική ἁλυσίδα, ἡ ὁποία μέσα ἀπό τούς νοητούς της κρίκους συνδέει τό σήμερα τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν Ἀποστόλους καί τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Διότι ἄν ἀνατρέξουμε στό ἱστορικό παρελθόν τότε ἀβίαστα θά φτάσουμε στόν Σωτῆρα Χριστό, καθώς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στήν διάρκεια τῆς δισχιλιετοῦς ζωῆς Της παρέδιδε καί παρελάμβανε τήν πίστη καί τή ζωή Της, χωρίς νά ἐκπέσῃ κάτι ἀπό τά παραδεδομένα, ἤ νά χαθεῖ ἤ νά τροποποιηθεῖ ἤ νά ἀντικατασταθῇ. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τηρεῖ ἀναλλοίωτη καί ἀπαραχάρακτη καί τή ζωή καί τή διδασκαλία Της, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσε ὁ Χριστός.
Αὐτό βεβαίως συμβαίνει ἐπειδή σέ ὅλη αὐτή τήν πνευματική δοσοληψία ἐπιστατεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Θεός μέ τήν Χάρη Του. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Θεανθρώπινος Ὀργανισμός. Ἔχει κεφαλή τόν Χριστό καί μέλη τούς βαπτισμένους στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού πιστεύουν στόν Χριστό, ὡς Θεό, Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Ἐάν ὅλα ἐξαρτῶντο ἀπό τόν ἀνθρώπινο παράγοντα, τότε σίγουρα οἱ ἀμέλειες, οἱ ἀτέλειες, οἱ ἐμπάθειες καί οἱ ἀστοχίες μας θά εἶχαν προκαλέσει προσθαφαιρέσεις, ἀλλοιώσεις καί παραφθορές. Ὅμως τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» , ὅπως τονίζει μέ ἔμφαση ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου (ιστ΄ 13) καί Τήν καθιστᾶ «στῦλο καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» , ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεο (βλ. Α΄ Τιμ. γ΄ 15).
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖο «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας» (Στιχηρό Ἑσπερινοῦ τῆς Πεντηκοστῆς) θυμόμαστε καί σήμερα ἐπιτελώντας τήν μνήμη τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἑορτάζοντας παράλληλα καί τα 1700 χρόνια ἀπό τη σύγκλησή της, τό 325μ.Χ. στήν Νίκαια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀπό τόν ἅγιο ἔνδοξο Θεόστεπτο Βασιλέα καί ἰσαπόστολο Κωνσταντῖνο τόν Μέγα. Σέ αὐτήν συμμετεῖχαν 318 Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ὁ Ἅγιος Παφνούτιος, ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος, ὁ Ἅγιος Ἀχίλλιος, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὡς Διάκονος καί ἄλλοι.
Ἀφορμή γιά τη σύγκλησή της στάθηκαν τρία κυρίως ζητήματα: α) ἡ αἱρετική διδασκαλία τοῦ Ἀρείου, πού ἔλεγε πώς ο Χριστός δέν εἶναι Θεός, ἀλλά κτίσμα καί δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, β) ὁ καθορισμός τοῦ χρόνου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καί γ) ἡ ἐπανένταξη στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῶν πεπτωκώτων (lapsi), τῶν Χριστιανῶν δηλαδή, οἱ ὁποῖοι στίς περιόδους τῶν διωγμών ἀπό δειλία θυσίασαν στά εἴδωλα καί «ἀπέφυγαν» μέν τόν μαρτυρικό θάνατο, ἀλλά ἀποκλείονταν ἀπό τήν Σύναξη τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἐκκλησία ἐμπνεόμενη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, στό πρῶτο ζήτημα παρέμεινε ἀμετακίνητη στό δόγμα Της γιά τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, καταδικάζοντας ἐντελῶς τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου καί διακηρύσσοντας τήν Ὀρθόδοξη Διδασκαλία Της μέσα ἀπό τά ἑπτά πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν...ἕως τό οὐκ ἔσται τέλος», ὅπου τονίζεται ὅτι ὁ Χριστός εἶναι «Θεός ἀληθινός, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», Στό δεύτερο ζήτημα ἡ Ἐκκλησία συνέθεσε τίς παραδόσεις Ἀνατολῆς καί Δύσης καί καθόρισε τό Πάσχα νά ἑορτάζεται ἀπό κοινοῦ γιά ὅλους τούς Χριστιανούς τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας καί μετά τό πάσχα τῶν Ἑβραίων. Στό τρίτο ζήτημα, πού εἶχε δημιουργήσει σχίσματα καί διαιρέσεις ἀποφασίσθηκε ἡ ἐπιεικής ἀντιμετώπιση τῶν πεπτωκότων καί ἡ κατόπιν μετανοίας σταδιακή ἐπανένταξή τους στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέ σκοπό τή σωτηρία τους.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Στις μέρες μας ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη νά βιώσουμε στήν ἐκκλησιαστική μας ζωή, αὐτά τά αὐθεντικά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά χαρακτηριστικά τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Στούς 17 αἰῶνες πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τη σύγκλησή της πολλά ἔχουν ἀλλάξει. Τό φρόνημά μας, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, ἔχει ἐν πολλοῖς ἀλλοιωθεῖ. Ἴσως τόν τελευταῖο καιρό μάλιστα, ἐκκοσμικεύθηκε ἐπικίνδυνα, σέ σημεῖο νά μήν μπορεῖς εὔκολα νά διακρίνεις μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, οὔτε τήν γνώση καί τήν σταθερή ἐμμονή στή σωστή πίστη, οὔτε τήν παραδοσιακή εὐσέβεια, ἀλλά οὔτε καί τήν ἐπικείκια, τόν ἔλεον, δηλαδή, πού ζητάει ὁ Χριστός ἐπισημαίνοντάς μας «ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν» (βλ. Ματθ. θ΄13), τό ὁποῖο σε μιά πιο ἐλεύθερη ἀπόδοση σημαίνει, νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς, νά σπλαγχνιζόμαστε τόν ἄλλον νά τοῦ συμπαραστεκόμαστε καί νά μήν ἐξαντλοῦμε τήν ἔκφραση τῆς πίστης μας σέ ἀκολουθίες μόνο καί τελετουργίες.
Ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ φέρουμε ὅλοι ἀναλογικῶς εὐθύνη γιά τήν παράδοση καί παραλαβή τῆς πίστης καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, στήν οἰκογένεια καί τήν κοινωνία. Τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, παρά τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, τά ἀνθρώπινα λάθη ἤ πιθανούς ἀδέξιους χειρισμούς, διατηρεῖται σέ ἀλάνθαστη πορεία μέσα στή θάλασσα τοῦ κόσμου, διότι καθοδηγεῖται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί διαφυλάσσεται ἀλώβητο.
Ἄς φροντίσουμε λοιπόν λαμβάνοντας τό μήνυμα τῶν Πατέρων τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου: α) νά γνωρίζουμε τήν πίστη μας καί νά μένουμε ἀμετακίνητοι σέ αὐτήν, β) νά τηροῦμε τίς αὐθεντικές ὀρθόδοξες παραδόσεις καί κυρίως γ) νά πολιτευόμαστε μέ ταπεινό φρόνημα καί ἐπιείκεια, πάντοτε μέ σκοπό τήν σωτηρία «τῶν ψυχῶν ὑπέρ ᾧν Χριστός ἀπέθανε καί ἀνέστη». Ἀμήν
