«Ἡ Ἱεραποστολή τῆς ζωῆς μας» Κυριακή 18 Ἰουνίου 2023 - Β΄ Ματθαίου (Ματθ. δ 18-23)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα, τό ὁποῖο καί ἀποδεικνύει πώς ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας καί ταυτόχρονα διαφοροποιεῖ τήν Ἐκκλησία Του ἀπό τίς διάφορες θρησκεῖες εἶναι οἱ προφητεῖες γιά Ἐκεῖνον. Διότι, ἄν πρέπει στά πλαίσια τῆς Ἀπολογητικῆς νά συγκρίνουμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μέ τούς ἀρχηγούς τῶν θρησκειῶν, τότε ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος τόν Ὁποῖον προσδοκοῦσαν τά ἔθνη νά ἔλθει καί ὁ μόνος γιά τόν Ὁποῖον μίλησαν οἱ Προφῆτες καί προφήτευσαν μέχρι λεπτομερείας τήν Ἐνανθρώπηση καί τά συμβάντα τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Του. Ὁ Χριστός ὄχι μόνον προφητεύθηκε, ἀλλά ἐκπλήρωσε μέχρι λεπτομερείας ὅλες τίς Προφητεῖες. Οἱ ἀρχηγοί τῶν διαφόρων θρησκειῶν, οὔτε προφητεύθηκαν, οὔτε τούς περίμενε κανείς, οὔτε ἐκπλήρωσαν κάποια προφητεία μέ τό πέρασμά τους πάνω στή γῆ καί τό πιό σημαντικό δέν ἀναστήθηκαν, ἀλλά κείτονται στούς τάφους τους νεκροί! Ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὡς ὁ μόνος ἀληθινός Θεός και ἔχει τήν ἐξουσία πάνω στή ζωή καί τόν θάνατο!
Τό ἐντυπωσιακό ὅμως εἶναι ὅτι οἱ Προφῆτες προφήτευσαν ἀκόμη καί γιά τά πρόσωπα, τά ὁποῖα περιέβαλαν τόν Κύριο. Ὁμίλησαν γιά τήν Παναγία Μητέρα Του, τόν Τίμιο Πρόδρομο, τούς ἁγίους Ἀποστόλους, ἀκόμη καί τούς Μάρτυρες τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Σήμερα λοιπόν ἀκούοντας τόν Κύριο νά καλεῖ τούς πρώτους Μαθητές κοντά του, δηλαδή τόν πρωτόκλητο Ἀνδρέα, τόν ἀδελφό του τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, λέγοντας: «Ἐλάτε μαζί μου καί θά σᾶς μετατρέψω ἀπό ἁλιεῖς ψαριῶν σέ ἁλιεῖς ἀνθρώπων», ἐκπληρώνεται μιά ἀκόμη προφητεία. Ὁ προφήτης Ἱερεμίας 600 χρόνια πρίν εἶχε προφητεύσει τήν κλήση τῶν Μαθητῶν στό ἀποστολικό ἀξίωμα μέ τό ἴδιο περιεχόμενο: «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω, λέγει Κύριος, πολλούς ἁλιεῖς πρός αὐτούς, οἱ ὁποῖοι καί θά τούς ἁλιεύσουν» (βλ. Ἱερεμ. ΙΣΤ 16). Ἐνδεχομένως νά εἶχαν ὑπ’ ὄψιν τους καί ἴσως πρός στιγμήν, συνειρμικῶς νά θυμήθηκαν τήν προφητική ἐξαγγελία τοῦ Προφήτη Ἱερεμία, ἀλλά ἐκείνη τήν στιγμή δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν, ὅλα ὅσα ἔμελλε νά βιώσουν ὡς πνευματικοί ψαράδες τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ ψαράς, τό δίχτυ καί τό πλοῖο εἶναι ἔννοιες, συνδεδεμένες ἐξ ἀρχῆς μέ τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα ἀπό τόν ἴδιο τον Κύριο. Οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ μετ’ αὐτούς διάδοχοι, ὁ ἱερός Κλῆρος δηλαδή, εἶναι οἱ ψαράδες καί ἡ ἱεραποστολική δραστηριότητα, πού ἀναπτύσσεται στόν κόσμο, εἶναι τό δίχτυ, πού συλλέγει τούς ἀνθρώπους. Καί ὅπως ἕνα δίχτυ μαζεύει πολλά καί μετά ἀπό διαλογή ἐπιλέγονται τά καλά, κατά τόν ἴδιο τρόπο, στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου θά ἐπιλεγοῦν τά μέλη τῆς Βασιλείας. (βλ. Ματθ. ιγ΄47-50)
Ὁ δικός μας ὁ ἀγῶνας λοιπόν ἔγκειται στήν προσπάθεια νά συγκαταλεχθοῦμε μεταξύ τῶν ἐκλεκτῶν καί νά πολιτογραφηθοῦμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, πειθαρχώντας στήν πρόσκληση, τήν ὁποία μᾶς ἀπευθύνει ὁ Χριστός μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του, ὅπως τότε στούς Ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτή εἶναι ἡ δική μας ἀποστολή, ἡ ἱεραποστολή τῆς ζωῆς μας γιά τή σωτηρίας μας. Μία ἱεραποστολή, στά βήματα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί πρός μίμηση τοῦ ἔργου τους. Πέρα ἀπό τήν ἱεραποστολική δραστηριότητα, πού διεξάγει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στίς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς ἤ τῆς Ἀσίας μέ σκοπό νά γνωρίσουν τόν Χριστό, ἔχουμε σήμερα μεγάλη ἀνάγκη, στήν ἄλλοτε εὐσεβῆ Πατρίδα μας, ἀπό κατήχηση καί ἐπανευαγγελισμό τῶν «πιστῶν». Αὐτό βεβαίως ἀφορᾶ πρωτίστως τούς Κληρικούς, ὡς ποιμένες, ἀλλά ἐναπόκειται σέ ὅλους μας μιά ἀναγκαία ἱεραποστολή, ἡ ὁποία δέν θά εἶναι τίποτε ἄλλο ἀρχικῶς, παρά ἡ προσπάθεια νά ζοῦμε, ὅπως θέλει ὁ Θεός.
Δυστυχῶς στά θέματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, παρατηρεῖται τελευταῖα ἔντονη ἀπαξίωση καί ἀδιαφορία. Μέ τά ὅσα βιώνουμε ὡς πρόσωπα, ὡς οἰκογένεια, ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἐγκολπωθεῖ μέ ἰδιαίτερη ἐνάργεια τήν ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, στερεώνοντας τίς ἐλπίδες μας στόν Χριστό. Μέσα σέ αὐτήν τήν ἀκαταστασία, πού βιώνουμε σέ ὅλα σχεδόν τά ἐπίπεδα τῆς ζωῆς μας, ὀφείλαμε νά προσευχόμαστε περισσότερο, νά νηστεύουμε καλύτερα, νά διαβάζουμε τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, νά ἐξομολογούμαστε εἰλικρινέστερα, νά ἐκκλησιαζώμαστε καί νά κοινωνοῦμε τακτικώτερα.
Διαπλέοντας τήν τρικυμιώδη θάλασσα τοῦ κόσμου, ἐμεῖς οἱ λεγόμενοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, φαίνεται σάν νά ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τόν ἀληθινό Θεό μας, ἀφήνοντας τήν ἔκβαση τῆς ζωῆς καί τῆς ἱστορίας μας στά χέρια τῶν ἀνθρώπων κι ἄς μήν σταματᾶ ἡ Ἐκκλησία νά μᾶς προτρέπει παρακλητικά «...καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Τό χειρότερο ὅμως εἶναι πώς αφήσαμε τήν πίστη μας νά ἀδυνατίσει, συντηρώντας στήν καρδιά μας ὄχι τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού ἀγνοοῦμε στό μεγαλύτερο μέρος του, ἀλλά τίς ἀμφιβολίες καί τίς ἀμφισβητήσεις τοῦ κόσμου. Υἱοθετοῦμε εὔκολα τίς κατηγορίες καί τη συκοφαντική δυσφήμιση ἀπό μέρους τοῦ κόσμου καί μάλιστα χωρίς νά ἔχουμε νά ποῦμε τίποτε γιά νά ὑπερασπισθοῦμε τήν τιμή τῆς Ἐκκλησίας, στήν ὁποία ἀνήκουμε ἤ νά ὁμολογήσουμε τόν Χριστό. Πέρασε ἡ ἐποχή τῶν Πατέρων, πέρασε ἡ ἐποχή τῶν Μαρτύρων καί ἔφθασε ἡ ἐποχή τῶν Ὁμολογητῶν. Ὅσο ὅμως περνᾶ ὁ καιρός, ἠχεῖ ἐντονώτερα στά αὐτιά μας ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «Ὅμως ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθει (στήν Δευτέρα Παρουσία Του) ἄραγε θά βρεῖ τήν πίστη πάνω στή γῆ;» (Λουκ. ιη΄ 8)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἄς μήν ξεχάσουμε τήν προσωπική ἱεραποστολική μας δραστηριότητα.
Ἄς ξαναβροῦμε τόν πόθο μας για τόν Χριστό κι ἄς τό δείχνουμε μέ λόγια καί μέ ἔργα. Μέ τήν καθημερινή προσευχή, τήν τήρηση τῆς νηστείας, ὑλικῆς καί πνευματικῆς κατά τίς Τετάρτες, τίς Παρασκευές, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί τίς ἄλλες διατεταγμένες νηστεῖες, ὅπως αὐτή πού διανύουμε τώρα πρός τιμήν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐπίσης μέ τόν ἐκκλησιασμό, τήν ἐξομολόγηση καί τή συμμετοχή μας στή θεία Κοινωνία, κατά τίς Κυριακές καί τίς Ἑορτές. Μέ τόν τρόπο αὐτό κι ἐμεῖς πορευόμαστε στή ὁδό τῆς σωτηρίας μας, ἀλλά καί ἄλλους βοηθοῦμε. Ἔτσι φανερώνουμε καί ὑπερασπιζόμαστε τήν ἁλιεία πρῶτα τοῦ ἑαυτοῦ μας καί μετά καί τῶν ἄλλων ἀνθρώπων στά πνευματικά δίχτυα τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ τήν καθημερινή μας ζωή δίνουμε ἐξετάσεις, οἱ ὁποῖες ἀκριβῶς ἀφοροῦν σέ αὐτή τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ. Ἐξετάσεις, πού μορφώνουν τό ἦθος, πού προάγει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, εἰς τρόπον ὥστε ἡ ζωή μας νά ἀποτελεῖ μιά εὔγλωττη μαρτυρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στά «Πνευματικά γυμνάσματα» σχετικά: «Γνώριζε ὅτι ὁ Θεός ἔβαλε κάθε χριστιανό στόν κόσμο, γιά νά εἶναι δάσκαλος τῶν ἀπίστων καί ἀσεβῶν καί γιά νά τούς ἐπιστρέψη μέ τόν λόγο του μέ τήν καλή του ζωή στήν εὐσέβεια καί τήν πίστι. Γι΄ αὐτό καί ὁ Θεός θά ζητήση λόγο ἀπό κάθε χριστιανό ὄχι μόνο γιά τήν δική του ὠφέλεια καί σωτηρία, ἀλλά ἀκόμη καί γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων, ὅπως λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ὁ Θεός θέλει, ὁ Χριστιανός νά εἶναι διδάσκαλος, προζύμι, ἁλάτι καί φῶς. Τί εἶναι τό φῶς; Βίος καθαρός, πού δέν ἔχει τίποτε τό σκοτεινό. Τό φῶς ἤ τό ἀλάτι καί τό προζύμι δέν εἶναι ὠφέλιμα γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά σέ ἄλλους δείχνουν τήν ὠφέλειά τους ἔτσι δέν θά μᾶς ζητηθῆ μόνον ἡ δική μας ὠφέλεια, ἀλλά καί ἡ ὠφέλεια τῶν ἄλλων.»(Ὁμιλία νβ΄ εἰς τό κατά Ἰωάννην)
Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ στή σωτηρία μέσα ἀπό τήν ἀνάθεση μιᾶς ἱεραποστολῆς, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ὡς προσωπική ὑπόθεση, ἀλλά ἀφορᾶ σέ ὅλους. Εὐχή καί προσευχή μας νά μποροῦμε καθημερινῶς νά ἀναγνωρίζουμε τό ἄγνωστο θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί ἀκολουθώντας τόν δρόμο Του νά ἐπιτελοῦμε τήν ἀποστολή μας, ἐργαζόμενοι γιά τή σωτηρία μας. Ἀμήν!