ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ συμπόρευση μέ τόν Χριστό καί ἡ μαθητεία κοντά Του ἔχουν σέ κάποιο βαθμό καί τήν ἔννοια τῆς μιμήσεως.
Στήν Ἐκκλησία ἡ μίμηση τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται κυρίως ὡς μίμηση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μίμηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός εἶναι μιμητής τοῦ Πατέρα, εἶναι τέλειος Θεός, ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα. Ἀκόμα ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στόν Πατέρα. Γί αὐτό καί ὁ χριστιανός καλεῖται νά ἐπαναλάβει στή ζωή του ὅ,τι ἔγινε στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά μιμηθεῖ τίς ἐπίγειες ἐνέργειες Ἐκείνου, γιά νά ἐξομοιωθεῖ μαζί Του καί στό θεῖο ἐπίπεδο.
Ἔτσι, τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ ἕνα ἁπλό ἐπεισόδιο, πού ἀρκεῖ κάποιος νά τό δεχθεῖ γιά νά σωθεῖ ἀλλά ἀποτελεῖ ἕνα κεφαλαιῶδες ἀνθρωπολογικό γεγονός, πού καλεῖται νά τό βιώσει καί νά τό οἰκειωθεῖ. Προϋπόθεση γιά τή μίμηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στήν προοπτική της ζωῆς τοῦ Χριστοῦ’ εἶναι ἡ συμπόρευση πρός τόν Σταυρό καί τόν Θάνατο πού σημαίνει ἀπάρνηση τοῦ κόσμου, δηλαδή τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς ἁμαρτίας. Μέ λίγα λόγια ἡ σκέψη τοῦ κάθε χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι στραμμένη στόν Σταυρό καί στό Πάθος τοῦ Κυρίου, ἄν θέλει νά εἶναι πραγματικός μαθητής Του. Ἡ μίμηση τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν σταθερό δείκτη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γί αὐτούς πού πιστεύουν τό κριτήριο καί τό ἐχέγγυο συνάμα τῆς πνευματικῆς τους πορείας.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του ἔδωσε τή σωτηρία στόν ἄνθρωπο. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν σώζεται, ἅμα καί ὁ ἴδιος δέν σηκώσει τόν σταυρό του καί δέν βιώσει πτυχές τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου, ἄν δέν σταυρώσει ἑκούσια καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόν ἑαυτό του.
Ἡ ζωή τῶν πιστῶν στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τόν Σταυρό καί τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό βάπτισμα εἶναι ὁ δείκτης τῆς νέας ζωῆς. Γιά τήν ζωή αὐτή ὁπλίζεται ὁ πιστός μέ τό χρίσμα καί τρέφεται μέ τή Θεία Εὐχαριστία. Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ἐξαρχῆς στόν πιστό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν εἰσάγουν σέ κοινωνία καί μίμηση τῆς θείας ζωῆς.
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοί». Ὁ Ἰησοῦς καλεῖ ὅλους γενικά, γιατί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα εἶναι νά μή χαθεῖ κανένας. Ἀπεναντίας ὅσοι θά πιστέψουν στόν Υἱό νά ἀποκτήσουν αἰώνια ζωή καί νά ἀναστηθοῦν μαζί Του. Ὅμως σ’ αὐτό τό «θέλω» τοῦ Θεοῦ, τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἀπαντᾶ ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο.
Ἀκολουθεῖ, «ὅποιος θέλει». Αὐτό σημαίνει πώς ἡ κλήση αὐτή ἐκ μέρους τοῦ Θεανθρώπου καί ἡ ἐκλογή ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου ὅσο εἶναι ἐλεύθερη καί ἀβίαστη, τόσο εἶναι γί αὐτό καί πράξη ἠθικῆς ἀξίας καί εὐθύνης!
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζητάει σταυρό, ζητάει αὐταπάρνηση καί ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά πάρει θέση ἤ μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό ἤ χωρίς Ἐκεῖνον καί μακριά Του.
Ἄλλη ἀξία μεγαλύτερη σέ τοῦτο τόν κόσμο ἀπό τήν ψυχή δέν ὑπάρχει! Καί ὁ πιστός πρέπει νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα στή σάρκα καί στήν ψυχή’ καί σάρκα σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή δέν εἶναι τό σῶμα, ἀλλά ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας. Σ’ αὐτή τήν ἐπιλογή ἔγκειται κυρίως τό «ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν».
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ ἁγίου αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, πῆγε στά Ἱεροσόλυμα μέ σκοπό νά βρεῖ τόν Τίμιο Σταυρό. Ἡ εἴδηση τῆς εὕρεσης τοῦ Τιμίου Ξύλου (Μάιος τοῦ 325) περιέτρεξε ὅλη τήν ἐπικράτεια καί ἀπό παντοῦ οἱ πιστοί κατέφθαναν γιά νά προσκυνήσουν καί νά λάβουν τήν εὐλογία Του.
Στό σημεῖο τοῦ φρικτοῦ Γολγοθά κτίστηκε μετά ἀπό διαταγή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πανέμορφος ὁ ναός τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ὁ πατριάρχης Μακάριος ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 335, ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ. Αὐτή τήν Ὕψωση ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα.
Τό 614 πάλι, οἱ Πέρσες μπῆκαν στά Ἱεροσόλυμα καί ἔκαναν μεγάλες καταστροφές. Πῆραν τή μεγάλη λειψανοθήκη, μέσα στήν ὁποία ἡ ἁγία Ἑλένη εἶχε τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό, καί ἔσυραν αἰχμαλώτους τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί πολλούς πιστούς. Ὕστερα ἀπό 14 χρόνια ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἐκστράτευσε ἐναντίον τῶν Περσῶν, τούς κατανίκησε, πῆρε πίσω τόν Τίμιο Σταυρό καί ἐλευθέρωσε τόν πατριάρχη Ζαχαρία καί ὅσους πιστούς ὑπῆρχαν τότε καί ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη. Κατέβηκε μετά στά Ἱεροσόλυμα κι ἐκεῖ ὁ πατριάρχης Ζαχαρίας ὕψωσε τόν Τίμιο Σταυρό πάλι στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 628.
Προβάλλεται, λοιπόν, ὁ Τίμιος Σταυρός γιά νά ἐνισχύσει τούς πιστούς καί νά θυμίσει ὅτι, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἄρα καί τοῦ Σταυροῦ Του, ὅλα τα γόνατα θά καμφθοῦν, ἐπουρανίων, ἐπιγείων καί καταχθονίων.
Κανένας δέν συμφιλιώθηκε μέ τόν Θεό χωρίς τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Τό νά σηκώσει κανείς τόν σταυρό του σημαίνει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά εἶναι ἕτοιμος γιά τό θάνατο ὑπέρ τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀλήθειας.
Καί ἀφοῦ ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους νά ποῦμε ὅτι ἀφιερώνοντας ὁ πιστός τόν χρόνο τῆς ζωῆς του στό Θεό, γεμίζει μέ τήν παρουσία Του. Ἅς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός δέν μετράει τά χρόνια της ζωῆς μας, ἀλλά τά ζυγίζει!
Χρόνια πολλά!
Εὐλογημένο καί καρποφόρο το Νέο Ἐκκλησιαστικό Ἔτος!
Μέ πατρική ἀγάπη καί εὐχές
Ὁ Ἐπίσκοπος σας
+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος