ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗιΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ ἱστορία τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι γνωστή καί δεδομένη. Ζεῖ στή γῆ τόν χρόνο πού τοῦ πιστώνεται ἀπό τόν Κύριο, προσπαθεῖ νά τόν γεμίσει μέ τά ἔργα του καί ἡ ὥρα γιά τόν βιολογικό θάνατο ἔρχεται ἄγνωστο τό ποῦ, τό πῶς καί τό πότε. Αὐτή ἦταν καί ἡ θεομητορική ἐπίγειος πορεία. Μέ ἀγωνίες καί προβλήματα, μέ πίκρες καί χαρές. Ἡ ὥρα τῆς δικαίωσης ἦρθε. Παραλαμβάνει, κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν ψυχή Της τό μονάκριβο παιδί Της καί μετά τρεῖς ἡμέρες, βρίσκεται ἄδειο τό μνήμα Της. Λείπει ἀπ’ ἐκεῖ γιά νά ὑπάρχει ὁλοζώντανη κοντά Του καί νά δείχνει τό ἐνδιαφέρον Της, μέρα καί νύχτα γιά ὅλους μας.
Φεύγει ἀπό τή γῆ καί «ἐπάξια Την ὑποδέχονται τά θεία οὐράνια σκηνώματα» κατά τόν ὑμνολογικό κάλαμο καί μαζί ὑποδέχονται τήν προσωποποίηση τῆς ἁγνότητας, τῆς ἀφοσίωσης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ὑπακοῆς. Ὑποδέχεται «ὁ πρᾶος καί ταπεινός» Χριστός, τήν ταπεινή καί ἤρεμη σέ λόγια καί ἔργα Μητέρα Του. Ἡ μεγάλη μητέρα, ἡ Παναγία μητέρα ἐκοιμήθη. Τό πέρασμά Της στη γῆ μας, ἦταν μιά μοναδική τιμή καί ἀφάνταστη εὐλογία. Ἡ φυσιογνωμία Της ἅπλωσε φῶς. Ἡ ἀγκαλιά Της, ἔγινε θρόνος. Τά χέρια Της, χερουβικά φτερά. Ἡ καρδιά Της ἱερό θυμιατήρι. Ἦταν καί εἶναι ἡ μορφή μέ τήν προνομιακή θέση. Ἡ ἁγία τῶν ἁγίων.
Ὅσο ζοῦσε ἦταν μιά ἡρωΐδα τῆς ἐγκράτειας καί τῆς μητρότητας συνάμα, παράδοξο ἀλλά ἐφικτό στήν ἐπίγεια πορεία τῆς Παναγίας. Τώρα γίνεται ἡ Προστάτιδα ὅλων, ὅσοι ἀγωνίζονται γιά νά γίνουν οἱ νέοι ἥρωες τῆς ζωῆς, μέ τά ἴδια προβλήματα, τίς ἴδιες προκλήσεις, πού δίνουν τίς μικρές καί μεγάλες μάχες τῆς βιοπάλης τους, ἐνάντια στή μιζέρια τῶν καιρῶν μας καί τήν καταχνιά τῶν γεγονότων. Τό θάρρος πού μᾶς συμβουλεύει ὁ Χριστός νά ἔχουμε ὡς νίκη ἐπί τοῦ κόσμου τῆς πτώσης, πραγματώνεται πρῶτα στήν Παναγία. Διέθετε θάρρος πού εἶχε τήν ρίζα του στο γεγονός, ὅτι ἦταν πάντα ἐλεύθερη καί ἀνώτερη ἀπό πάθη καί ἀδυναμίες.
Τώρα ζεῖ στήν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι μένει ἐλεύθερη καί ἀπό τόν θάνατο. Γι’ αὐτό ὑπάρχει τό μνήμα Της χωρίς τό λειψανό Της. Εἶναι ζωντανή! Καί ἡ παρουσία Της, παντοῦ καί πάντα αἰσθητή. Τήν προκαλοῦν οἱ προσευχές μας, τήν ἀναδεικνύουν τά θαύματά Της. Ὑπεράξια ἀντιπροσωπός μας στό σχέδιο τοῦ Θοῦ γιά νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά βρεῖ τόν δρόμο του πρός τόν ξεχασμένο, ὄχι ὅμως καί χαμένο Παράδεισο.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ζοῦμε στόν αἰώνα τοῦ φόβου, ὅπως χαρακτηρίσθηκε ὁ αἰώνας μας, θαλασσοδαρμένοι ἀπό τά κύματα τῶν ποικίλλων καθημερινῶν δυσκολιῶν, ὅπου καί ἄν βρεθοῦμε τίς ἡμέρες αὐτές, εἴτε στόν μόχθο τῆς σκληρῆς βιοπάλης, εἴτε χαιρόμαστε τήν γαλήνη στίς παραλίες τῶν νησιῶν μας ἤ κατευθύνουμε τά βήματά μας στά λιμάνια τῆς ψυχικῆς γαλήνης, στούς ἱερούς ναούς. Καί ἐκεῖ, κάτω ἀπό τά ἁπλωμένα προστατευτικά χέρια τῆς Πλατυτέρας, θά νιώσουμε τήν ἀσφαλῆ παρουσία, τήν γαλήνη, τήν ἀκαταίσχυντη προστασία καί βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας καί στοργικῆς Μητέρας μας. Ἄς Τῆς ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά τῆς ἐμπιστευθοῦμε τούς φόβους καί τά προβλήματά μας. «Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε . . . πρόφθασον ὡς ἀγαθή εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι».
Καί ὅταν τά χείλη μας θά σιγοψάλλουν τό ἀπολυτίκιο τῆς Κοιμήσεώς Της, μιά αὔρα γλυκιᾶς παρηγοριᾶς κι εὐφρόσυνης προσδοκίας θά γαληνεύει τήν ὕπαρξή μας, καθώς μέ βεβαιότητα θά διακηρύσσουμε, ὅτι «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὑ κατέλιπες Θεοτόκε».
Δέν εἶναι λόγια κενά ὁ στίχος αὐτός. Δέν εἶναι ἔκφραση ἑνός φορτισμένου θρησκευτικά συναισθήματος, πού δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα. Εἶναι βαθιά καί οὐσιαστική ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας, μέ ἄμεσα μάλιστα τίς ἠθικές προεκτάσεις στή ζωή μας. Δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο ἡ Παναγία μας παρ’ ὅλο πού μετέστη στούς οὐρανούς. Εἶναι κοντά μας. Μᾶς παραστέκεται, μᾶς σκέπει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἀγαπᾶ ἀπεριόριστα. Γιατί εἶναι Μάνα, ὄχι μόνο τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά καί δική μας.
Εὔχομαι σέ ὅλους Χρόνια Πολλά
Μέ πατρική ἀγάπη
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
+Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ