«Ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ μας» Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2025 - † Μετά τήν ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ - (Μάρκ. η΄ 34-38)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, 

Καθώς σήμερα Κυριακή μετά τήν ὕψωση, ἀποδίδεται ἡ μεγάλη αὐτή δεσποτική ἑορτή τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα νά μας λέγει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι». Ἀφοῦ ὁ Σταυρός ὑψώθηκε τήν προηγούμενη Κυριακή γιά νά τόν προσκυνήσουμε, ὁ Χριστός τώρα μᾶς παροτρύνει νά σηκώσουμε ὁ καθένας τόν προσωπικό του σταυρό καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε υἱοθετῶντας ὡς τρόπο ζωῆς τήν ἄρση τοῦ σταυροῦ.

Εἶναι ἀληθές ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή νεότητά του τρέφει κάποιες προσδοκίες. Ἄλλες εἶναι εὐσεβεῖς, ἄλλες προάγουν τήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, ἄλλες ὅμως γίνονται ἐμμονή καί τόν καταστρέφουν. Οἱ Ἰουδαῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι ἀναμενόμενο ἔτρεφαν καί αὐτοί τίς δικές τους προσδοκίες. Προσδοκοῦσαν ἕνα Μεσσία πού θά ἀσχολεῖτο μέ τίς ἐνδοκοσμικές τους ἀνησυχίες καί θά ἡγεῖτο μιᾶς ἐπαναστάσεως ἐλευθερώνοντάς τους ἀπό τόν Ρωμαῖο δυνάστη καί ἀποκαθιστώντας τό Βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ.

Σέ αὐτό τό ὑπόβαθρο ἔρχεται ὁ Μεσσίας καί ἀντί νά τούς παροτρύνει νά σηκώσουν τά ὅπλα καί νά ἐπαναστατήσουν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων, ὅπως αὐτοί θά περίμεναν, τούς λέει ὅτι ὅποιος θέλει νά Τόν ἀκολουθήσει θά πρέπει πρῶτα νά σηκώσει τόν προσωπικό του σταυρό. Καί αὐτή ἡ προτροπή τοῦ Χριστοῦ, θά λέγαμε ὅτι σημαδεύει τήν χριστιανική βιοτή ἀπό τότε. Γιατί ἀνά τούς αἰῶνες ἡ πορεία τοῦ κάθε Χριστιανοῦ ἔχει ἕνα κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς: εἶναι σταυρική. Τό δικό τους σταυρό σήκωσαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἀνεξαιρέτως, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες καταθέτοντας τή μαρτυρία τους ὑπέρ Χριστοῦ καί ἐπισφραγίζοντάς την μέ τό μαρτύριο τοῦ αἵματός τους, οἱ Ὅσιοι Ἀσκητές τῆς ἑρήμου μέ τίς κακουχίες καί τούς κόπους τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, οἱ Ἱεράρχες, οἱ Ὁμολογητές καί οἱ Οἰκουμενικοί Διδάσκαλοι καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπωμιζόμενοι τήν ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας σέ καιρούς χαλεπούς καί ὁριακούς ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ἀπειλούνταν ἀπό τούς δυσεβεῖς αἱρετικούς.

Κατ’ ἐπέκτασιν ὁ κάθε Χριστιανός καλεῖται πάνω ἀπό τίς ὅποιες προδοκίες του νά σηκώσει τόν προσωπικό του σταυρό. Ἀντίθετα ὅμως μέ τίς προσδοκίες τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός ἔρχεται νά τίς ἀνατρέψει ἐγκαινιάζοντας ἕνα ριζικά νέο τρόπο σκέψης καί ἀντίληψης τῶν πραγμάτων. Γιά τόν κόσμο, καί τότε ἀλλά καί τώρα, ἐπιτυχημένος ἄνθρωπος εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος θά συγκεντρώσει ὅσο τό δυνατόν περισσότερα πλούτη, δόξα καί φήμη προκειμένου νά ζεῖ μία τρυφηλή καί ἄνετη ζωή, εἰς βάρος πολλές φορές ἄλλων ἀνθρώπων, ἐπιδίωξη ἡ ὁποία παραμένει ζωηρή σέ κάθε ἐποχή, ὥστε ὄχι μόνο νά μήν αἴρει τόν σταυρό του, ἀλλά νά σταυρώνει ἄλλους, γιά νά ἐπιτύχει προσωπικά ὀφέλη καί ἐπιδιώξεις.

Ὁ Χριστός προσκαλεῖ τόν κάθε ἄνθρωπο νά τά θέσει ὅλα αὐτά σέ δεύτερη μοίρα καί νά δώσει προτεραιότητα στήν ἄρση τοῦ προσωπικοῦ του σταυροῦ. Καί ὁ σταυρός εἶναι ἡ ριζική ἀνατροπή ὅλων αὐτῶν. Ὅμως ὁ κοσμικός ἄνθρωπος δέν ἀντέχει τή «λογική» τοῦ σταυροῦ. Τή βλέπει ὡς ἀδυναμία, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἀκόμα καί τή στιγμή κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός εἶναι ἐπί τοῦ Σταυροῦ, αὐτή ἡ φαινομενική στιγμή ἀδυναμίας γίνεται πηγή ὑψίστου δυνάμεως, γιατί θριαμβεύει ἡ ἀγάπη καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή «… τό περί Σταυροῦ θεῖον κήρυγμα εἰς ἐκείνους μεν, πού ἀπιστοῦν καί ἐπιμένουν νά βαδίζουν τόν δρόμον τῆς ἀπωλείας, φαίνεται καί θεωρεῖται ἀνοησία, εἰς ἡμᾶς ὅμως, πού τό δεχτήκαμε καί βρισκόμαστε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας, εἶναι ὅπως καί ἡ προσωπική μας πείρα βεβαιώνει, δύναμις Θεοῦ» (βλ. Α΄ Κορ. 1,18).

Γιά τό λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία βλέπει τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ ὡς σημεῖο Ἀναστάσεως. Ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος «ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι κάτι πού ἔρχεται μετά τό Σταυρό, ἀλλά βρίσκεται μέσα στόν Σταυρό». Σταυρός καί Ἀνάσταση συνιστοῦν ἀδιάσπαστη ἑνότητα, καθώς τό ἕνα δέν νοεῖται χωρίς τό ἄλλο. Καί αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν ἀποκρυσταλλωμένη λειτουργική πράξη τῆς Ἐκκλησίας μας. Κατά τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποία ἑορτάσαμε τήν προηγούμενη Κυριακή, ὅποια μέρα καί νά τύχει, μετά τό Ὀρθρινό Εὐαγγέλιο, ἀναγινώσκεται τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι». Κατά τό Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὅπου οἱ τρεῖς καταδύσεις καί ἀναδύσεις ἀποτελοῦν σύμβολο τῆς μετοχῆς τοῦ βαπτιζόμενου στήν Ταφή καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μετά τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος καί τήν ἔνδυση ὁ ἱερεύς κρεμᾶ στό στῆθος τοῦ νεοφωτίστου τόν Τίμιο Σταυρό, λέγοντας μάλιστα καί τά λόγια τοῦ Κυρίου «ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Γιατί ὁ Σταυρός δέν φέρεται ὡς κόσμημα, ἀλλά ὁ νεοφώτιστος ἀναλαμβάνει πλέον νά τόν σηκώσει ὥς σημεῖο αὐτῆς τῆς νέας Σταυροαναστάσιμης πορείας του ὡς Χριστιανοῦ. Οὔτε φυσικά μπορεῖ νά συνδυάζεται ὁ Τίμιος Σταυρός μέ κάθε εἴδους χαϊμαλιά ἤ ματόχαντρα, τά ὁποία ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τά σκοτεινά χρόνια τῆς πλάνης τῆς εἰδωλολατρίας, διότι τό ἁγιότερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας δέν μπορεῖ νά τίθεται δίπλα σέ σύμβολα καθαρά δαιμονικά, ἄλλωστε ὅπως μᾶς λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «τίς συμφώνησις Χριστοῦ πρός Βελίαρ;» (Κορ. Β΄ στ΄ 15), τό ὁποῖο σέ πιο κατανοητή ἀπόδοση γιά ἐμᾶς σημαίνει: «τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει ὁ πιστός Χριστιανός, μέ τοῦ διαβόλου τίς συνήθειες καί προτροπές;» Καί τέλος στά μνημεία τῶν κεκοιμημένων τίθεται ὁ Τίμιος Σταυρός ὡς ἐλπίδα τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως καί τῆς ἐν δόξῃ ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας ἐλεύσεως ὁ Τίμιος Σταυρός θά προηγηθεῖ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, 

Τον Τίμιο Σταυρό τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ,Τον προσκυνοῦμε ὡς τρόπαιο τῆς νίκης τῆς ζωῆς κατά τοῦ Θανάτου. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἐκτός τῶν ἄλλων ἔκανε τούς «σταυρούς», τούς ὁποίους κουβαλάει ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἐλαφρύτερους. Ὁ Χριστός μας καλεῖ να σηκώσει ὁ καθένας τον δικό τοῦ προσωπικό Σταυρό, οὕτως ὥστε με τη λογική αὐτή τῆς ἑκούσιας θυσίας να νικήσουμε τον ἀτομισμό και την ἐγωκεντρικότητα την ὑπάρξεώς μας, τά ὁποία δυστυχῶς ὡς ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος (βλ. Ρωμ. στ΄ 23). Ὅμως ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ δεν εἶναι ἐπίπονη διότι ὁ καθένας ἀπό ἑμᾶς ἔχει ὡς συγκυρηναῖο τον Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστίν» (Ματθ. ια΄ 30). Ὁ Χριστός κατά την πορεία του στον Γολγοθᾶ εἶχε τον Σίμωνα τον Κυρηναῖο για να ἄρη τον Σταυρό Του.

Ὁ ἄνθρωπος σήκωσε τον Σταυρό τοῦ Θεοῦ. Τώρα στην καθημερινότητα καί στην ἐπίγειο πορεία τοῦ καθενός ἀνθρώπου ὁ Χριστός γίνεται συγκυρηναῖος, και σηκώνει μαζί με ἐμᾶς τον προσωπικό μας σταυρό. Ἀρκεῖ βέβαια να προσπαθοῦμε κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας να εἴμαστε τέκνα φωτός και ἀναστάσεως ἐκπληρώνοντας τό Θεῖο Θέλημα τοῦ Πατρός μας «τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Ἤ ἄλλως εἰπεῖν: «…ἑαυτούς και ἀλλήλους και πᾶσαν την ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῶ Θεῷ παραθώμεθα.» Ἀμήν.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Παιδική & Νεανική Χορωδία «ΕυΩΔΗα»

«Ὅταν τὰ παιδιά τραγουδοῦν, ὁ οὐρανὸς χαμογελᾶ…»

   Αν αγαπάς το τραγούδι, αν θέλεις να εκφραστείς μέσα από τη μουσική, αν νιώθεις πως η φωνή σου μπορεί να γίνει προσευχή, χαρά και προσφορά, έλα κοντά μας!

   Η Παιδική & Νεανική Χορωδία «ΕυΩΔΗα» της Ιεράς Μητροπόλεως Σάμου και Ικαρίας σε προσκαλεί σ’ ένα ξεχωριστό μουσικό ταξίδι, με τραγούδια που αγγίζουν την ψυχή και τιμούν τον Θεό, την παράδοση, την πατρίδα και τον συνάνθρωπο.

   Μέσα από τη χορωδία:
• τραγουδάμε μαζί, σαν μια όμορφη παρέα
• μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε και να δημιουργούμε
• συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις που γεμίζουν τον τόπο φως και συγκίνηση
• προσφέρουμε ό,τι πιο όμορφο έχουμε: τη φωνή και την καρδιά μας!

Πρόβες:
Κάθε Σάββατο 12:30 – 14:00
Αίθουσα πρώην ΚΑΠΗ, Καλομοίρη Εμμ. 3, Βαθύ Σάμου

Η συμμετοχή είναι ΔΩΡΕΑΝ
Δεν απαιτούνται μουσικές γνώσεις

Εγγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς

ΕΝΑΡΞΗ Μαθημάτων: Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου

Πληροφορίες: 22730 87656 – κα Άννα Κωσταρά
imsamou.evodia@gmail.com

«Καὶ ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.»
(Προς Εφεσίους 5:19)

Λαμπρός ὁ ἑορτασμός τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου και Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Μέ λαμπρότητα καί μεγαλοπρέπεια, καί μέ τήν συμμετοχή τῶν Πολιτικῶν και Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τῆς Νήσου, πλειάδος Ἱερέων καί πλῆθος εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ἑόρτασε ἡ παλαίφατος και ἱστορική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Ἱερά Μονή Τιμίου Σταυροῦ (1592).

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας την παραμονή τῆς ἑορτῆς, προέστη τῆς καθόδου τοῦ Τιμίου Ξύλου ἀπό τό σκευοφυλάκιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, χοροστάτησε στόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό καί κήρυξε τό θείο λόγο ὁμιλώντας ἐπίκαιρα και ἀναφερθείς μεταξύ ἄλλων στό τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου πολύτιμο κειμήλιο καί θησαυρό τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὃπου φυλάσσεται στην Ἱερά μας Μονή, δῶρο του ἐκ Χώρας Σάμου καταγόμενου Πατριάρχου Ιεροσολύμων Κυρίλλου του Β΄ (1815).

Εὐχαρίστησε δέ τόν Καθηγούμενο Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Μακάριο καί τήν περί αὐτοῦ ἀδελφότητα γιά τήν διοργάνωση τῆς ὃλης Πανηγύρεως.

Τήν κυριώνυμο ἡμέρα ὁ Μητροπολίτης μας χοροστάτησε στόν Ὂρθρο, ἱερούργησε καί προέστη τῆς ἀκολουθίας τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἀντί ἀλλου κηρύγματος ἀνεγνώσθη ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας «ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου και Ζωοποιοῦ Σταυροῦ».

Οἱ ἱερές ἀκολουθίες τελέσθηκαν στόν αὔλειο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἔμπροσθεν τοῦ ἐπιβλητικοῦ ἀλλά τραυματισμένου ἀπό τόν σεισμό τοῦ 2020, Καθολικοῦ τοῦ Μοναστηριοῦ μας.

Στή συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος, μέ ἀφορμή συμπληρώσεως 103 ἐτών ἀπό τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς (1922), μετέβη στήν περιοχή τῆς Ψιλῆς Ἄμμου και στό μοναδικό Παρεκκλήσιο τοῦ Νησιοῦ μας ἐπ’ὀνόματι τοῦ Ἁγίου ἱερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης και στό ἐκεί μνημεῖο τέλεσε ἐπιμνημόσυνη Δέηση ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων, πού σφαγιάσθηκαν κατά τήν εθνική θλιβερά ἐκείνη ἐπέτειο.

Τό ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς ὁ σεπτός μας Ποιμενάρχης μετέβη στόν ἐνοριακό Ἱερό Ναό Τιμίου Σταυροῦ Μεσαίου Καρλοβάσου.

Χοροστάτησε στόν Μεθέορτο Ἐσπερινό, τέλεσε τήν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τοῦ Τιμίου και Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί ὁμίλησε στό πολυπληθές ἐκκλησίασμα.

Πρός εὐλογία καί ἐνίσχυση τῶν Πιστῶν μετέφερε πρός προσκύνηση το Τίμιο Ξύλο.