ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ἀγαπητά μου παιδιἀ,

Τόν μῆνα Σεπτέμβριο, ὁ νοῦς μας φτερουγίζει ἐπάνω στὸν Γολγοθᾶ. Με τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὁραματιζόμεθα τὸν Χριστό, φορτωμένο τὸ βαρύ Σταυρό, νὰ ἀνεβαίνει τὸ ἀνηφορικὸ μονοπάτι τοῦ Γολγοθᾶ, με ἐμπτισμούς καὶ κολαφισμούς, με κατάρες καὶ ἀναθέματα, με πόνους καὶ ὀδήνες.

          Ἀνεβαίνει ἐκουσίως τὸν Γολγοθᾶ, προκειμένου νὰ ὑποστεῖ τὸν μαρτυρικὸ καὶ ἀτιμωτικό θάνατο τοῦ Σταυροῦ. Τοῦ Σταυροῦ, ποῦ προτοῦ τὸν λάβει στούς ὥμους Του καὶ τὸν ἁγιάσει με τὸ Τίμιο Αἷμά Του, ήταν τὸ σύμβολο τῆς αἰσχύνης, τὸ ὄργανο τοῦ θανάτου καταδίκων καὶ μάλιστα ἀτιμωτικοῦ καὶ ἐξευτελιστικοῦ θανάτου, κακούργων, προδοτῶν καὶ ἐγκληματιῶν. 

Ἀπὸ τότε ὅμως ποῦ τὸν ἔλαβε στούς ὥμους του ὁ Θεῖος Λυτρωτής, τὰ πράγματα ἄλλαξαν. Ὁ Σταυρὸς ἔγινε τὸ ἱερότερο σύμβολο τῶν Χριστιανῶν. Ἔγινε τὸ σύμβολο τῆς θυσίας, τῆς νίκης καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως. Ἐπ᾿ αὐτοῦ ἔγινε ἡ μεγάλη θυσία ὅλων τῶν αἰώνων, ἡ ὁποία καὶ προκαλεῖ τὰ ἱερότερα ρίγη στὶς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις. Ἐμπνέει ὅλους τοὺς δυνατοὺς χαρακτῆρες. Τοὺς δίνει δύναμη γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουν ὅλες τὶς θύελλες καὶ τὶς καταιγίδες τῆς παρούσης ζωῆς με θάρρος καὶ καρτερία.

Ὁ Σταυρὸς είναι τὸ σύμβολο τοῦ πόνου τῆς ζωῆς. Είναι ἡ πίστις μας, ἡ δόξα μας, τὸ ἀήττητο τρόπαιο τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Δέν χρειαζεται πολλὴ σκέψη καὶ μεγάλη σοφία νὰ ἐννοήσουμε ὅλα αὐτά. Φτάνει νὰ ἐνθυμηθοῦμε τί ἐγινε ἐπάνω στὸν Σταυρό μὲ τὸν θάνατο τοῦ Σωτῆρος μας.

Ἐπάνω στὸν Σταυρό συνετρίβη ἡ δύναμις τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Σατανᾶ, τοῦ ἀδυσώπητου τυράννου τῶν ψυχῶν μας. Ὁ Κύριός μας ἔδωσε τὴν μάχη, πολέμησε τὸν γίγαντα τῆς κακίας καὶ τοῦ συνέτριψε τὴν κεφαλή. Τὸν ἔσυρε δέσμιο στὸ ἅρμα τοῦ Σταυροῦ Του, ὅπως οἱ παλαιοί ἐκεῖνοι θριαμβευτές ἔσυραν δεμένους στὰ ἅρματά τους τὸν ἡττημένο ἀντίπαλο.

Ἐθριαμβεύσε ὁ Κύριός μας ἐπάνω στὸν Σταυρό τόσο πολύ, ὥστε ὁ Ἅδης νὰ πονεῖ καὶ στενάζων νὰ βοᾷ. «Κατελύθη μου ἡ ἐξουσία, τὸ κράτος μου ἔλυσε ὁ Υἱὸς τῆς Μαρίας». Τόσο μέγας ὁ θρίαμβος, ὥστε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πλήρης χαρᾶς καὶ ἐνθουσιασμοῦ, νὰ φωνάζει πρὸς τὸν ἡττημένο Ἅδη, «Ποῦ σου θάναται τὸ κέντρον; Ποῦ σου Ἅδη τὸ νῆκος;» καὶ παράλληλα νὰ καυχᾶται, «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μη ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἡ νίκη ὄμως τοῦ Σταυροῦ πρέπει νὰ γίνει καὶ δική μας προσωπικὴ νίκη. Τρεῖς ἐχθροὺς ἔχουμε νὰ πολεμήσωμε. Τὰ πάθη μας, τὰ ὁποῖα ζητοῦν νὰ μᾶς ὑποτάξουν, νὰ μᾶς καταστήσουν δούλους τῆς σάρκας καὶ τῆς ὕλης.

Τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος καθημερινὰ στήνει παγίδες με τὶς θελκτικὲς φωνὲς, μέ τά ἀπατηλὰ θέλγητρά του γιὰ νὰ μᾶς συλλάβει καὶ ὁδηγήσει στὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή.

Καὶ τρίτον, τὸν Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος παρόλο ποὺ ἔχει σπασμένη τὴν κεφαλή, δὲν ἡσυχάζει, ἀλλὰ ὁρμᾶ καὶ ἀγωνίζεται νὰ μᾶς κυριεύσει.

Ὁ ἀγῶνας δύσκολος γιὰ νὰ νικήσουμε τοὺς ἐχθρούς. Βέβαια, δὲν θὰ νικήσουμε με τὴ δική μας δύναμη, ἀλλὰ με τὴ δύναμη τοῦ Σταυροθέντος καὶ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας.

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης μέ τήν ὀρθόδοξη βιωματική ἐμπειρία, μᾶς ἐπισημαίνει: «Ὁ Σταυρός εἶναι βοηθός στους πειρασμούς, Σωτῆρας στους κινδύνους, παρηγορητής στην ἀθυμία μας, βοηθός στις ἀνάγκες μας, κυβερνήτης στη θάλασσα, ἀναψυχή στις συμφορές. Ὁ Σταυρός εἶναι φύλακας τη νύκτα σε ὅσους κοιμοῦνται και ἀγρυπνᾶ μαζί με ὅσους ἀγρυπνοῦν και ἀγωνίζεται μαζί με ὅσους ἀποκάμνουν.» Και συνεχίζει: «Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ἐνίσχυση ὅσων ἀτονοῦν, ἡ ἀνάπαυση ὅσων κοπιάζουν, ἡ τροφή τῶν πεινασμένων, ἡ δύναμη ὅσων νηστεύουν, ὁ προπονητής τῶν ἀγωνιστῶν, ἡ σκέπη τῶν γυμνῶν, ὁ συνοδοιπόρος τῶν ξενιτεμένων. Ὁ Σταυρός εἶναι ὁ σοφρωνιστής τῶν πλουσίων, ὁ προπονητής τῶν πτωχῶν, ὁ προστάτης τῶν χηρῶν, ἡ φροντίδα και ὁ τροφός τῶν ὀρφανῶν.»

Πορευόμενοι πάντοτε κάτω ἀπό την σκιά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἄς λαμβάνουμε θάρρος καὶ δύναμη, χαρὰ καὶ ἐλπίδα, ἀφοβία καὶ εἰρήνη καρδιάς, γιά μιά νέα ζωή ποὺ τὴν χρειαζόμεθα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά στην ἐποχή μας.

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

ΜΗΝΥΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ.κ.ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς εὐλογίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ξεκινᾶτε μιὰ καινούργια χρονιὰ μὲ στόχο τὴν κατάκτηση τῆς σοφίας καὶ τῆς ἀρετῆς. Να ἀποκτήσετε γνώσεις, νὰ πάρετε ἐφόδια, νὰ γίνετε χρήσιμοι στὴν κοινωνία, παράλληλα δέ νὰ μάθετε τὶς ἀνθρώπινες ἀξίες, νὰ ἐμπνευστεῖτε μὲ ὑψηλὰ ἰδανικά. Τὴν γραμματικὴ μόρφωση θὰ σᾶς τὴν δώσει τὸ σχολεῖο σας. Τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σας θὰ σᾶς τὴν δώσει ἡ Ἐκκλησία, ποὺ σὰν μητέρα φροντίζει γιὰ ἐσᾶς μὲ ἀγάπη καὶ στοργή.

Δυστυχῶς, ὅμως, ζοῦμε σὲ μιὰ κοινωνία ἠθικῆς παρακμῆς καὶ φθορᾶς τῶν ἀξιῶν, καὶ ὡς πατέρας σας πνευματικὸς σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέξετε τὶς σύγχρονες ἀσθένειες, τὸν ἀτομισμό, τὸν εὐδαιμονισμό, τὴν ἀποφυγὴ τοῦ κόπου, τὴν ἴσονη προσπάθεια, τὴν βία, τὶς ποικίλες ἐξαρτήσεις καὶ τόσα ἄλλα ποὺ προσβάλλουν τὴν προσωπικότητά σας καὶ ὑποσκάπτουν τὰ θεμέλια τῆς ζωῆς σας.

Νὰ μὴν ξεχνᾶτε ὅτι μόνo ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος τῆς ζωῆς σας. Ὁ Χριστὸς ὑποδεικνύει τὸν μοναδικὸ δρόμο τῆς γνήσιας ἀρετῆς. Ὁ Χριστὸς χαρίζει τὸν ἀληθινὸ φωτισμὸ τῆς ψυχῆς καὶ τῆς διανοίας. Ὁ Χριστὸς δίδει σὲ ἐσᾶς τοὺς νέους δυνατή θέληση, εὐγενία ψυχῆς καὶ σᾶς ἐμπνέει μέ ἀνώτερα ἰδανικὰ καὶ ὑψηλὰ πνευματικὰ βιώματα.

Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι δίπλα σας γιὰ νὰ σᾶς ξεκουράσουν ψυχικά, νὰ σᾶς ἐνισχύσουν, τὶς ἐσωτερικὲς ἀντιστάσεις σας, νὰ σᾶς δεῖξουν τὶς αἰώνιες ἀξίες ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἐπιτυχημένο, ὁλοκληρωμένο, χαρούμενο καὶ εὐτυχισμένο.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, εὔχομαι ἀπὸ καρδιὰς στούς ἐκλεκτούς ἐκπαιδευτικούς λειτουργούς τῶν νησιῶν μας, στούς φιλότιμους γονεῖς σας, καὶ ἰδιαιτέρως σὲ ἐσᾶς, τὰ ἀγαπημένα μας παιδιά, καλή Σχολική χρονιά, ὑγιεία, δύναμη, προκοπή, καὶ πλούσιο τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας 

+Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

Εκτύπωση Email

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη για την αρχή της Ινδίκτου 2025

Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

          Εὐδοκοῦντος τοῦ πανδώρου Θεοῦ, εἰσερχόμεθα σήμερον εἰς τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, δοξολογοῦντες τό ὑπερουράνιον ὄνομα Αὐτοῦ διά τήν ἀδιάσπαστον δαψιλῆ καρποφορίαν τῶν πρωτοβουλιῶν τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας εἰς τόν χῶρον τῆς προστασίας τῆς κτίσεως. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὄχι μόνον ἐπεσήμανεν ἐγκαίρως τήν σοβαρότητα τῶν περιβαλλοντικῶν προβλημάτων, ἀλλά ἔστρεψε τήν προσοχήν εἰς τά αἴτιά των, εἰς τάς ἐσωτερικάς, πνευματικάς καί ἠθικάς καταβολάς των, καί προέτεινε λύσεις ἐπί τῇ βάσει τοῦ Ὀρθοδόξου ευχαριστιακοῦ καί ἀσκητικοῦ ἤθους.

          Ὁ σεβασμός τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν, ὀξύνει τό αἰσθητήριόν μας διά τό ἀγα-θόν καί τό πρακτέον. Ἡ ἀδιαφορία διά τό Ὑπερβατικόν καί ὁ συνακόλουθος «ἀνθρω-πομονισμός» ὁδηγοῦν εἰς ἐγκλωβισμόν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τά γεώδη, εἰς συρρίκνωσιν τῆς ἐλευθερίας του εἰς πραγματιστικάς ἐπιλογάς καί ἀποφάσεις, συνυφασμένας πάντοτε μέ ἐπιφανειακάς θεωρήσεις τῶν πραγμάτων καί μέ τήν ταύτισιν τοῦ ἀγα-θοῦ μέ τό «περιστασιακῶς χρήσιμον». Ὁ ἐπίκαιρος λόγος περί «οἰκολογικῆς μετανοίας», πέραν τῆς κλήσεως εἰς μεταμέλειαν διά τήν ἐπιτελεσθεῖσαν οἰκολογικήν ζημίαν καί εἰς ριζικήν ἀλλαγήν νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς ἔναντι τῆς δημιουργίας, ἀνα-φέρεται καί εἰς τήν ἀνάγκην ὑπερβάσεως τῆς σφαλερᾶς τοποθετήσεως, ἡ ὁποία στη-ρίζει τήν θεώρησιν τῆς καταστροφικῆς διά τό φυσικόν περιβάλλον «ἰδιονομίας τῆς οἰκονομίας» ὡς μονοδρόμου πρός τήν ἀνάπτυξιν, καί τροφοδοτεῖ τήν ἀφελῆ πίστιν εἰς τήν δυνατότητα τῆς φύσεως νά ἀναζωογονῆται ἀφ᾿ ἑαυτῆς εἰς τό διηνεκές, παρά τάς ἀνθρωπογενεῖς ἐπιβαρύνσεις της, ὡς ἡ ἐντεινομένη κλιματική ἀλλαγή καί αἱ καταστροφικαί πλανητικαί συνέπειαί της. Εἰς ὅλα αὐτά προστίθεται σήμερον τό πανδαιμόνιον τῶν πολεμικῶν ἰαχῶν, τῶν βομβαρδισμῶν, τῶν πυραύλων καί τῶν ἐκρήξεων, τό ὁποῖον ἐπικαλύπτει τήν κραυγήν τῶν ἀθώων θυμάτων τῆς ἀνηλεοῦς βίας καί τούς στεναγμούς τῆς δημιουργίας. Τό μέλλον τῆς ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας ἤ θά εἶναι οἰκολογικόν καί εἰρηνικόν ἤ ἀνύπαρκτον.

          Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὁμοῦ μετά τοῦ ἀγῶνος διά τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀλληλεγγύην, θά συνεχίσῃ νά πρωτοστατῇ εἰς τήν προστασίαν τῆς φύσεως, εἰς τήν ἀνάδειξιν τῆς οἰκολογικῆς θεματικῆς εἰς κεντρικόν ζήτημα τοῦ διαχριστιανικοῦ καί τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, εἰς τήν προβολήν τῆς σημασίας τῶν χριστιανικῶν οἰκοφιλικῶν ἀρχῶν καί παραδόσεων ἐν τῷ πλαισίῳ διεθνῶν θεσμῶν, οἰκολογικῶν ὀργανώσεων, ἐπιστημονικῶν ἱδρυμάτων καί τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ σύμπραξις εἰς τόν τομέα τῆς οἰκολογίας ἐνισχύει τήν αἴσθησιν τῆς κοινῆς εὐθύνης διά τήν πορείαν πρός τό μέλλον καί δημιουργεῖ νέας εὐνοϊκάς προοπτικάς.

          Ἐπανερχόμενοι εἰς ὅσα ἀνεφέρομεν εἰς παλαιότερον Μήνυμά μας, καλοῦμεν ἐκ νέου τάς ἀνά τήν οἰκουμένην Ἐπαρχίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τάς ἐνορίας καί τάς ἱεράς Μονάς, νά ἀναπτύξουν συντονισμένας δράσεις καί συγκεκριμένας παρεμ-βάσεις διά τήν κινητοποίησιν τῶν πιστῶν, μετ᾿ ἐμφάσεως εἰς τήν διαπαιδαγώγησιν τῆς νέας γενεᾶς. Ἡ ἐφαρμογή τῶν οἰκολογικῶν συνεπειῶν τῆς πίστεώς μας ἐν τῇ πράξει ἀποτελεῖ καθοριστικήν διάστασιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἰδιοπροσωπίας.

 Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, εὐχόμενοι πρός πάντας ὑμᾶς αἴσιον καί πολύκαρπον ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς καί θεαρέστοις τόν νέον ἐκκλησιαστικόν ἐνιαυτόν, καλοῦμεν τά ἀνά τήν ὑφήλιον τέκνα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας νά ζοῦν οἰκοφιλικῶς καί φιλαδέλφως, νά προσεύχωνται διά τήν κτίσιν καί τήν εἰρήνην, νά ἀγωνίζωνται διά τήν ἀκεραιότητα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τήν ἀειφορίαν, καθώς καί διά τήν ἐμπέδωσιν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης, καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς, μεσιτείᾳ καί προστασίᾳ τῆς Παναγίας Θεοτόκου τῆς Παμμακαρίστου, τήν ζείδωρον χάριν καί τό μέγα ἔλεος τοῦ πανσθενοῦς Κτίστου τῶν ἁπάντων καί παντελεήμονος Θεοῦ τῆς ἀγάπης.

          Εὐλογημένον ἐκκλησιαστικόν ἔτος, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ!   

 ,βκε’ Σεπτεμβρίου α’

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Εκτύπωση Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ κ. κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἀγαπητοί μου,

Μία ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρὲτ ἦταν ἡ Παναγία μας. Ἄσημη καὶ ἄγνωστη σὲ κύκλους εὐρύτερους ἀπὸ τὸ περιβάλλον τῆς Παναγία μας. Ἄσημη καὶ ἄγνωστη σὲ ἐκεῖνα τά στοιχεῖα, ποὺ προβάλλουν τούς ἀνθρώπους στὴ ματαιόδοξη κοινωνία τῆς ἐποχῆς τους. Καὶ ὅμως ἀναδείχθηκε ἡ πρώτη μεταξὺ ὅλων τῶν γυναικῶν κάθε ἐποχῆς, γιατί ὅπως ἀπέδειξε ἡ πραγματικότητα, διέθετε καταπληκτικὸ πνευματικὸ πλοῦτο. «Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ Βασιλέως ἔσωθεν», εἶχε πεῖ ὁ προφήτης. Καὶ σ' αὐτὸν τὸν πνευματικὸ πλοῦτο Της ἔγκειται τὸ μεγαλεῖο Της. Ἡ πνευματική της καλλονὴ τὴν ἀνεβάζει σὲ οὐράνια ὕψη καὶ τὴν καθιστᾶ «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν». Καὶ ὁ οὐράνιος ἀπεσταλμένος, ποῦ τῆς φέρνει τὸ καταπληκτικὸ μήνυμα, πῶς θὰ «δανείσει σάρκα τῷ παντεχνήμονι Λόγῳ», τὴν προσαγορεύει «Κεχαριτωμένην καὶ εὐλογημένην ἐν γυναιξί».

Kαὶ ἡ ἴδια πλημμυρισμένη ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ μιὰ στιγμὴ ἱερῆς ἔξαρσης προφητεύει «ἐποίησέ μοὶ μεγαλεῖα ὁ Δυνατός... ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσι μὲ πᾶσαι αἱ γενεαί». Οἱ αἰῶνες ποῦ πέρασαν ἐπιβεβαίωσαν τοὺς προφητικοὺς αὐτοὺς λόγους. Μυριάδες μυριάδων πιστοὶ διὰ μέσου τῶν γενεῶν γονατίζουν εὐλαβικά, ἔκθαμβοι καί ἐκστατικοὶ μπροστὰ στὴν ἀπαστράπτουσα αἴγλη τοῦ σεβασμίου προσώπου της. Τὴν μεγαλύνουν καὶ τὴν τιμοῦν μὲ μιὰ ψυχὴ κι ἕνα στόμα. Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας γίνεται ἕνα μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν ἀτομικά. Δὲν ὑπάρχει ἱερὴ ἀκολουθία, ὅπου δὲν θὰ ἀναφερθεῖ τὸ σεβάσμιο ὄνομά της. «Τῆς Παναγίας ἀχράντου ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας» μνημονεύουμε κάθε φορὰ ποῦ προσφέρουμε δόξα καὶ τιμὴ στὸν ἐν Τριάδι Θεό.

Γενικὰ ὁλόκληρη ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα ὅταν ἀναφέρεται στὴν Παναγία δὲν κάνει τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ φανερώνει καὶ νὰ ἑρμηνεύει τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Κυρίου. Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο σὲ τελευταία ἀνάλυση εἶναι δοξολογία στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ποῦ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος. Καὶ ὅταν εἰκονίζεται ἡ Παναγία, ἡ ἐπίσκεψη καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου, πάντοτε κρατᾶ, μὲ τὴ μητρικὴ στοργή της, τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀναφορὰ στὴν Παρθένο Μαρία ὑπενθυμίζει τὴ χαρὰ τῆς λύτρωσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Χριστό, γιατί Ἐκείνη πιστὰ ὑπηρέτησε τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. Γι' αὐτό, ἐνῶ γιορτάζουμε τὴν Κοίμηση τῆς Παναγίας, ὁ τόνος τῆς ὑμνωδίας εἶναι ἑορταστικὸς καὶ ἡ ἑορτὴ προσλαμβάνει χαρακτήρα μεγάλου πανηγυριοῦ.

Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας δὲν εἶναι κοίμηση ἑνὸς κοινοῦ θνητοῦ, γιατί Ἐκείνη, εἶναι ἡ γεννήσασα τόν Ἀρχηγὸ τῆς ζωῆς· καὶ ἑπομένως ἦταν πολὺ φυσικὸ ὅτι Αὐτὴ «ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον», «τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν». Δηλαδὴ ἦταν ἑπόμενο ὅτι δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μείνει στὸν τάφο καὶ νὰ τὴν φθείρει ὁ θάνατος, γιατί τὴν μετέστησε στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴν μετέφερε στὸν οὐρανὸ ὁ Υἱός της. Εὔλογα ἐπεκράτησε λοιπὸν ὁ τόνος τοῦ πανηγυρισμοῦ, μὲ τὸν ὁποῖο ἑορτάζει ἡ Ἐκλησία τὴν πρὸς οὐρανὸν μετάσταση τῆς Παναγίας. Καὶ ἡ γιορτὴ αὐτὴ συγκινεῖ τὶς καρδιὲς ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, ποῦ τρέχουν νὰ γεμίσουν τὶς Ἐκκλησίες καὶ νὰ ζητήσουν τὴν χάρη καὶ τὴν βοήθεια τῆς Παναγίας μας. Προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ τιμήσουν Αὐτὴν ποῦ τίμησε τὸ γένος μας, νὰ τὴν εὐχαριστήσουν καὶ νὰ τὴν παρακαλέσουν γιὰ σύντομη βοήθεια καὶ κραταιὴ προστασία, γιατί ὅλοι τὴν αἰσθάνονται σὰν μάνα τους, ποὺ πονάει καὶ ἐνδιαφέρεται ἄμεσα γιὰ τὸ κάθε παιδί Της.

Καὶ μὲ τὸ νὰ γίνει ἡ Παναγία μας Θεοτόκος ἀποτελεῖ τὴν γέφυρα ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό. Ἡ «κλῖμαξ» ποῦ ἑνώνει τὴ γῆ μὲ τὸν οὐρανό. Τὸ Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Γι' αὐτὸ καὶ τὸ «εὐαγγέλιο» τοῦ Ἀρχαγγέλου γεμίζει μὲ χαρὰ τὰ σύμπαντα. Μιὰ χαρὰ ποῦ ὅμοια δὲν εἶχε ζήσει ὁ μεταπτωτικὸς ἄνθρώπος.

Ἀγαπητοί μου,

Στὴ χάρη Της προσπίπτει κάθε χριστιανὸς. Ἡ Παναγία Παρθένος γίνεται Μητέρα καί ὁδηγὸς ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων. Τὸ παράδειγμά της, ἡ ἀπέραντη πίστη της, ὁ οὐράνιος χαρακτῆρας της καὶ ἡ ἁγιοσύνη της ἐμπνέουν, καθοδηγοῦν, κατευθύνουν τὰ βήματα τῶν πιστῶν πιὸ πολὺ πρὸς τὸν Κύριο καὶ Λυτρωτή Ἰησοῦ. Καὶ ὁ Δεσπότης Χριστός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποῦ ἔγινε διὰ τῆς Παναγίας ἄνθρωπος, ὑπερύψωσε καὶ δόξασε τὴν κατὰ σάρκα Μητέρα Του, ὅπως τῆς ἄρμοζε.

Γι' αὐτὸ κι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ ἄς σκύψουμε εὐλαβικὰ στὴν «εὐκλεῆ καὶ ἱερὰ μνήμη» Της. Καὶ ἄς μή μείνουμε μόνο σὲ μιὰ παθητικὴ κατάσταση τιμῆς καὶ εὐλάβειας, ἀλλὰ μέ λαχτάρα νὰ ἀκολουθήσουμε πιστὰ τὰ ἴχνη Της, τὴ ζωή Της, τὸν ἁγιασμό Της, τὴν ἀγάπη Της, τὴν ἁγνότητά Της, τὴν πίστη Της καὶ τὴν ὁλόψυχη ἀφοσίωσή Της στὸ Θεὸ καὶ τὴν κλήση Της καὶ ἂς τὴν παρακαλέσουμε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», δηλαδὴ γίνε ἡ (πάντοτε εἰσακουόμενη) Μεσίτριά μας πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό σου.

Χρόνια πολλά!

Με ὅλη μου την ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

+ Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ

Εκτύπωση Email