https://www.youtube.com/watch?v=mDX4RjED5Rs
ΟΙ ΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ...
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
- ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΒΑΝ: GR5601104010000040154520072
- ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΙΒΑΝ: GR4601727080005708022539451
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν καὶ πάντες αἴροντες, τὸν Σταυρόν σου λέγομεν, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου΄ Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.»
Μέ αὐτόν τόν ὄμορφο ὕμνο ἡ Ἐκκλησία μας σηματοδοτεῖ τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί παράλληλα τήν εἴσοδό μας στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὁ συγκεκριμένος ὑμνος ψάλλεται πολλές φορές στή διάρκεια τοῦ ἑσπερινοῦ κυρίως, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τήν παράδοση στούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες ψαλλόταν ξανά καί ξανά, μέχρις ὅτου συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ ἀσκητές καί οἱ ἐρημῖτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν περάσει προσευχόμενοι καί ἀπομονωμένοι στήν ἔρημο τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἐπέστρεφαν πλέον στό Μοναστῆρι τους γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα.
Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συγκέντρωσε σήμερα, γιά νά ὑποδεχθοῦμε κι ἐφέτος τόν Χριστό, σε συνέχεια ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων, πού ἔστρωσαν τά κλαδιά τῶν δένδρων καί τά βαΐα τῶν φοινίκων, μαζί μέ τά ἐνδύματά τους γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὡς τόν Νικητή τοῦ θανάτου.
Οἱ Ἰουδαῖοι, παρακινημένοι ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν, εἶχαν κυρίως τήν αἴσθηση πώς ὑποδέχονταν τόν Βασιλιᾶ, πού θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τούς Ῥωμαίους κατακτητές. Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο τούς ἔκανε νά πιστεύουν πώς τίποτε δέν μποροῦσε νά ἀντισταθεῖ πλέον στόν Χριστό, οὔτε αὐτοί οἱ Ῥωμαίοι. Ἐπανειλημμένα ἄλλωστε ὁ Χριστός νίκησε τόν ἀήτητο μέχρι τότε θάνατο, ἀφοῦ ἀνέστησε τόν γιό τῆς χήρας τῆς Ναϊν καί τήν κόρη τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Ἐκεῖνες οἱ ἀναστάσεις ὅμως ἔγιναν αὐθημερόν και θά μποροῦσαν κάποιοι νά ἀμφιβάλλουν, θεωρώντας πώς ἐπρόκειτο γιά νεκροφάνειες. Δέν θά μποροῦσαν ὅμως ἐπ’ οὐδενί νά ἀμφισβητήσουν τήν ἀνάσταση ἑνός νεκροῦ τεσσάρων ἡμερῶν. Τό συμπέρασμά τους εἶναι βεβαίως ἀληθές, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι Παντοδύναμος καί Παντοκράτωρ καί οἱ πάντες καί τά πάντα ὑποτάσσονται στό κράτος Του, ἀλλά δυστυχῶς γιά ἐκείνους τούς ἀνθρώπους, παρερμήνευσαν τήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα καί τόν σκοπό της!
Ὄφειλαν νά γνωρίζουν καί νά ἔχουν διδαχθεῖ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς καί τούς διδασκάλους τους, ὅτι αὐτή ἡ ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἰεροσόλυμα καί ὁ σκοπός της εἶχαν προφητευθεῖ αἰῶνες πρίν. Ὁ προφήτης Ζαχαρίας ἀναφέρει στό ἔνατο κεφάλαιο τῶν προφητειῶν του καί στόν στίχο 9: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.» Ἐπίσης ὁ προφήτης καί Βασιλιᾶς Δαυίδ ἀναφέρεται σέ αὐτήν τήν ὑποδοχή τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα τόσο στόν στίχο 3 τοῦ 8ου ψαλμοῦ του, ὅπου λέει: «ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον», ὅσο καί στόν 117ο ψαλμό, ὅπου σημειώνει κατά λέξιν αὐτήν τήν ἐνθουσιώδη ἰαχή τοῦ κραυγάζοντος πλήθους στούς στίχους 25 καί 26: «ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή, (τά ὁποῖα διασώζονται στό ἱερό εὐαγγέλιο μέ τήν λέξη Ὠσαννά) εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου·».
Γνωρίζουμε βέβαια, ὅτι αὐτοί οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν με ἐνθουσιασμό τον Χριστό, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἀπαιτοῦσαν την σταύρωσή Του. Ὁ ἄκρατος ἐνθουσιασμός του πλείστου ὄχλου κατά την εὐαγγελική διήγηση, μετετράπη σέ ἄσβεστο μίσος. Ἐκεῖνον, τον Ὁποῖον ὑποδέχθηκαν ὡς Βασιλιᾶ, Ἐκεῖνον βλασφημοῦσαν ὡς κακοῦργο, παίρνοντας πάνω τους ὅλη την εὐθύνη τῆς βλασφήμου θανατώσεως τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀφοῦ, ὅταν ὁ Πιλᾶτος διακήρυξε την ἀθωότητά του ἀπό αὐτό το ἔγκλημα, πλένοντας ὑποκριτικά τά χέρια του, ὁ ὄχλος ἀπάντησε: «το αἷμα Του ἄς πέσει πάνω μας και πάνω στά παιδιά μας».
Ἐμεῖς σήμερα κρατοῦμε κατά τήν παράδοσή μας τά περίτεχνα σταυρόσχημα βαΐα τῶν φοινίκων μέ τά δαφνόφυλλα καί εἰσερχόμαστε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό, μέ τά ἴδια ἐνθουσιώδη λόγια: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις».
Ἐμεῖς βέβαια γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ Χριστός. Γνωρίζουμε ὅτι ἔρχεται στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἀνέβει μέ τήν θέλησή Του στόν Σταυρό καί νά πεθάνει ὡς ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες μας. Γνωρίζουμε ὅτι ὡς Θεός θά ἀναστηθεῖ τρεῖς ἡμέρες μετά ἐλευθερώνοντάς μας ἀπό τήν σκλαβιά τοῦ διαβόλου και τοῦ θανάτου.
Ἀλλά τότε, γιατί συνεχίζουμε να σταυρώνουμε τον Χριστό με τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς μας; Γιατί συνεχίζουμε να διαφοροποιούμαστε ἀπό το θέλημα και τη διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, ὅπως ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τά προβάλλει και τά τηρεῖ;
Γιατί Τον βλασφημοῦμε με λόγια και ἔργα; Ἀλήθεια πώς μποροῦν κάποιοι, βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, νά καταδέχονται να βλασφημοῦν με οἰκτρούς λόγους το πανάγιο Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας και τοῦ Τιμίου Σταυροῦ; Ἡ βλασφημία, λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι ἔκφραση μίσους κατά τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς και χαρακτηρίζει πονηρή κι ἀχάριστη ψυχή.
Ὅσοι βαπτισμένοι Χριστιανοί βλασφημοῦν, ἐνῶ θα ἔπρεπε να εἶναι το στόμα τοῦ Θεοῦ γίνονται το στόμα τοῦ διαβόλου, ἐκστομίζοντας βλάσφημες κουβέντες. Ὁ διάβολος δεν μπορεῖ να βλασφημήσει, γιατί φοβᾶται τον Θεό, φρίττει και τρέμει ἐνώπιόν Του, ἀλλ’ ὅμως πείθει δυστυχῶς τούς ἀνόητους ἀνθρώπους να το πράττουν. Ἴσως πῆραν θάρρος ἐπειδή προσφάτως ἡ βλασφημία τῶν θείων, με νόμο τοῦ κράτους, δεν ἐπισύρει πλέον ποινικές εὐθύνες.
Ἄν ὅσοι βλασφημοῦν τά θεῖα, μποροῦσαν να δοῦν την ψυχή τους, θα παρατηροῦσαν, ὅτι δεν διαφέρουν καί πολύ ἀπό τον διάβολο κι ἄν δεν ἐξομολογηθοῦν, μετανοώντας για την τεράστια αὐτή πτώση τους, ἐτοιμάζονται για την αἰώνια κόλαση.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε σχετικά: Ἐάν ἕνας ἄνθρωπος ὑβρίσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου ἤ τον ἀδελφό μου ἔχω χρέος ὡς Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Ἐάν ὅμως ὑβρίσει τον Χριστό και την Παναγία μου δεν θέλω να τον βλέπω.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Εἰσερχόμαστε στην Ἁγία και Μεγάλη Ἑβδομάδα, στη διάρκεια τῆς ὁποίας ἀναζωγραφοῦνται ἐνώπιόν μας ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονομίας για τη σωτηρία μας, με κορυφαῖα την Σταύρωση και τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος καταπάτησε τον διάβολο και κατήργησε τον θάνατο, χαρίζοντας ζωή στους ἀνθρώπους.
Ἐμεῖς τώρα, ἐπειδή ὡς ἄνθρωποι «σάρκα φοροῦντες και τον κόσμον οἰκοῦντες» ἁμαρτάνουμε συνεχῶς, ἄς προσέξουμε να μην γίνεται ἡ ζωή μας καρφί στον Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά με την μετάνοιά μας, ἄς εἶναι το μῦρο τῆς ἀποκαθήλωσής Του και ἡ ζῶσα κι ἁπτή μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ὁ Κύριος ἀπό το ὕψος τοῦ Σταυροῦ συγχώρησε τούς βλάσφημους σταυρωτές Του ἀναγνωρίζοντάς τους το ἐλαφρυντικό, ὅτι δεν γνώριζαν τί ἔπρατταν. Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε και ἄν ἐμμένουμε στην ἁμαρτία, δεν ἔχουμε ἐλαφρυντικό. Γι’ αὐτό ἄς ἀξιοποιήσουμε τίς εὐκαιρίες, ὅσο εἶναι καιρός, ὥστε και το βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας να ἀποθέσουμε με την ἐξομολόγηση, ἀλλά και να ζήσουμε το μεγαλεῖο τῆς Ἀνάστασης μέσα ἀπό τη λειτουργική ζωή ὅλης τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Ἑβδομάδος και κυρίως με τη συνεχῆ θεία Κοινωνία.
Καλή Ἀνάσταση!
Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κατά τήν ὁλιγοήμερη παραμονή του στήν Ἀθήνα ἐπισκέφθηκε καί συναντήθηκε γιά θέματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί Κοινοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τά νησιά μας μέ τόν Ὑφυπουργό Ναυτιλίας κ. Ἰωάννη Παπά καί τόν Γεν. Γραμματέα κ. Ἐμμανουήλ Κουτουλάκη ὃπου καί ὑπέγραψε συμπληρωματική προγραμματική σύμβαση γιά τόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Καρλοβάσου.
Επίσης έπισκέφθηκε τόν Ἀρχηγό τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος Ἀντιναύαρχο κ. Γεώργιο Ἀλεξανδράκη. Τόν Ἀρχηγό τοῦ Στόλου Αντιναύαρχο κ. Πολυχρόνη Κουλούρη. Τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καί τόν Διευθυντή Βυζαντινῶν καί Μεταβυζαντινῶν Μνημείων κ. Θεμιστοκλή Βλαχούλη. Τόν Ὑπουργό Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς κ. Δημήτριο Κερίδη καί τόν Γεν. Γραμματέα κ. Ἐμμανουήλ Κωνσταντίνου.
Τέλεσε τήν Ἀκολουθία τῶν Δ΄ Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στόν Πειραιά γιά τούς Σάμιους Ἰκαρίους καί Φουρνιῶτες τῆς Ἀττικῆς, ὃπου καί ἒψαλλαν Σάμιοι Ἱεροψάλτες. Συναντήθηκε κατ’ ἰδίαν μέ Προέδρους Σαμιακῶν καί Ἰκαριακῶν Συλλόγων καί ἀντάλλαξε σκέψεις γιά τό μέλλον καί τήν πρόοδο τῶν νησιῶν μας. Συνεργάσθηκε δέ γιά θέματα τοῦ ἐπετειακοῦ Ἑορτασμοῦ τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν Ναυμαχία τῆς Σάμου.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Σήμερα, ὅπως και την προηγούμενη Κυριακή, ὁ Κύριος προετοίμασε τούς Μαθητές για το Πάθος και την Ἀνάστασή Του, λέγοντας: «Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται σέ χέρια ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θα τον θανατώσουν και ἀφοῦ πεθάνει την τρίτη ἡμέρα θα ἀναστηθεῖ». Διευκρίνισε, πώς οἱ Ἀρχιερεῖς και οἱ Γραμματεῖς θα παραδώσουν τον Υἱό τοῦ ἀνθρώπου στα ἔθνη, δηλαδή στους Ῥωμαίους κατακτητές, οἱ ὁποῖοι θα Τον ἐμπαίξουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν κι ἐν τέλει θα Τον θανατώσουν, ἀλλά ὅμως την τρίτη ἡμέρα θα ἀναστηθεῖ.
Αὐτές οἱ ἐν εἴδει προφητείας ἀναφορές τοῦ Κυρίου στο σταυρικό Πάθος και την Ἀνάστασή Του φανερώνουν ἀπό την μια μεριά, ὅτι εἶναι ἀληθινός Θεός και γνωρίζει τά πάντα κι ἀπό την ἄλλη, ὅτι το πάθος Του εἶναι ἑκούσιο, δηλαδή με τη θέλησή Του καταδέχεται να σταυρωθεῖ για τη σωτηρία μας και ὡς Θεός να ἀναστηθεῖ. Ἐνῶ γνωρίζει τί Τόν περιμένει στα Ἱεροσόλυμα, ἐντούτοις ὄχι μόνο δεν ἀποφεύγει να κατευθυνθεῖ προς τά ἐκεῖ, ἀλλά ἐπισημαίνει λεπτομερῶς καί την ἔκβαση τῶν γεγονότων.
Κοινό σημεῖο και στις δύο ἀναφορές εἶναι ἡ ἔκφαση πού χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος, ἀποκαλώντας τον ἑαυτό Του ὡς τον Υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό ἀρχικῶς δηλώνει, ὅτι ὁ Χριστός προέρχεται μόνο ἀπό ἕνα ἄνθρωπο, την Παναγία μας, ἡ Ὁποία συνέλαβε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς δηλαδή την διαμεσολάβηση ἀνδρός, λόγος για τον ὁποῖον ὅλοι ἐμεῖς χαρακτηριζόμαστε ὡς υἱοί ἀνθρώπων, ἀφοῦ προερχόμαστε ἀπό την ἕνωση ἀνδρός και γυναικός. Ὅμως σημαντικό ρόλο ἔχουν και τά ἄρθρα. Δεν αὐτοαποκαλεῖται Υἱός ἀνθρώπου, ἀλλά ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὡστε να δηλωθεῖ ἡ ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου με την ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός θεωρεῖται ὁ κατ’ ἐξοχήν Ἄνθρωπος, ἀφοῦ προσέλαβε την ἀνθρώπινη φύση χωρίς την ἁμαρτία, ὅπως ἀκριβῶς δημιουργήθηκε ὁ πρῶτος Ἀδάμ, γι’αὐτό ὀνομάζεται και νέος Ἀδάμ.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπίσης στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀπό τό ἕνατο κεφάλαιο τῆς Πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς, ὁμιλεῖ για την μοναδική σπουδαιότητα τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα κάνει μία σύγκριση τῶν ἀρχιερέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τόν μόνο ἀληθινό Ἀρχιερέα, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ διέτασσε αἱματηρές θυσίες ζώων, γιά νά συνειδητοποιοῦν οἱ ἄνθρωποι τήν ἁμαρτία τους καί νά ζητοῦν συγχώρηση ἀπό τόν Θεό καί ἐξιλέωση. Με αὐτές τίς θυσίες αὐτές, οἱ ὁποῖες συμβόλιζαν καί προτύπωναν τήν θυσία Τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μέ κορυφαία τήν θυσία τοῦ ἀμνοῦ τό Πάσχα, οἱ ἄνθρωποι προετοιμάζονταν ψυχολογικῶς γιά νά ἀποδεχθοῦν τή θυσία τοῦ Χριστοῦ προς σωτηρία.
Ὁ Χριστός, ὡς Μέγας Ἀρχιερέας θυσιάσθηκε ὁ Ἴδιος πάνω στόν Σταυρό καί μέ τό τίμιο Αἷμα Του μᾶς ἐξιλέωσε ἀπό τήν ἁμαρτία, ὄχι προσωρινά, ἀλλά αἰώνια.
Στη διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός τέλεσε την πρώτη θεία Λειτουργία, προτυπώνοντας τη σταυρική Του θυσία. Εὐλογώντας μετέβαλε τον ἄρτο και τον οἶνο σέ Σῶμα και Αἷμα Του και Τά μετέδωσε στους Μαθητές, καθώς ἐπρόκειτο μετά ἀπό λίγο, το μέν Σῶμα να καρφωθεῖ στον τίμιο Σταυρό, το δε Αἷμα να χυθεῖ για τίς ἁμαρτίες μας. Κι ἐπειδή τούς ἔδωσε την ἐντολή να ἐπιτελοῦν την ἴδια θεία Λειτουργία για να ἔχουν την ἀνάμνησή Του, ἔτσι κι ἐμεῖς ἀκολουθώντας αὐτήν την ἐντολή, τελοῦμε συνεχῶς τη θεία Λειτουργία για να κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος και τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ και να ἔχουμε ζωηρή την ἀνάμνησή Του.
Ἡ θεία Κοινωνία για τον Ὀρθόδοξο Χριστιανό εἶναι ἡ σπουδαιότερη ἔκφραση τῆς ζωῆς του. Το πιο σημαντικό πράγμα πού ἔχουμε να κάνουμε, εἶναι να προετοιμαστοῦμε για να σταθοῦμε μπροστά στην Ὡραῖα Πύλη και να μεταλάβουμε τοῦ ἀχράντου Σώματος και τοῦ τιμίου Αἷματος τοῦ Χριστοῦ, γιά να ἔχουμε ζωή και σωτηρία.
Διότι ὁ ἄνθρωπος μόνο ὅταν εἶναι ἑνωμένος μέ τον Χριστό, ἔχει τη δύναμη να παλέψει με τον διάβολο και να νικήσει. Ἡ θεία Κοινωνία καταστέλλει την ἁμαρτία καί εἶναι το ἀντίδοτο τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Κάθε φορά πού μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, ἐπισφραγίζεται ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, πού ἐξομολογηθήκαμε, ἐπαληθεύεται ὁ πνευματικός ἀγῶνας, πού ἐπιχειροῦμε κι ἐφοδιαζόμαστε για τη συνέχισή του, με σκοπό την αἰώνια παρουσία μας στη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ Κύριος θυσιάστηκε μια για πάντα πάνω στον τίμιο Σταυρό αἱματηρῶς κι ἔκτοτε θυσιάζεται ἀναιμάκτως σέ κάθε θεία Λειτουργία. Αὐτό πού πρέπει ὁπωσδήποτε να κατανοήσουμε εἶναι ὁτι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ἡ ἀνάγκη τῆς ζωῆς μας και ὄχι το ἔθιμο τῶν Ἑορτῶν. Ὀφείλουμε να ἐκκλησιαζόμαστε ἀνυπερθέτως τίς Κυριακές και τίς Ἑορτές, προετοιμαζόμενοι να μεταλαμβάνουμε συνεχῶς τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Στη θεία Κοινωνία πρέπει να προσερχόμαστε με τη δέουσα προετοιμασία, ἡ ὁποία δεν εἶναι ἡ νηστεία. Λένε πολλοί: να νηστεύσω λίγες μέρες για να κοινωνήσω. Αὐτό εἶναι λάθος. Καλό εἶναι ἡ νηστεία να συνοδεύει την προετοιμασία μας και την προσέλευσή μας στη θεία Κοινωνία. Ἡ ἀπαραίτητη ὅμως προϋπόθεση για να κοινωνήσουμε αὐτές τίς ἡμέρες, ἀλλά και συνεχῶς στη ζωή μας εἶναι ἡ ἐξομολόγηση, ἡ ὁποία καθαρίζει τήν καρδιά.
Ἡ θεία Λειτουργία ἐπίσης ἀποτελεῖ την πραγματική ἀναπαράσταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ με κορύφωση τη θεία Κοινωνία. Γι’ αὐτό δεν πρέπει να κοινωνοῦμε χωρίς πρῶτα να ἐκκλησιασθοῦμε. Ὅπως οἱ Μαθητές παρακάθισαν σέ ὅλο τον Μυστικό Δεῖπνο και στο τέλος κοινώνησαν, ἔτσι κι ἐμεῖς ὀφείλουμε να κοινωνοῦμε τακτικά συμμετέχοντας πρῶτα στην τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας. Ἡ κακή συνήθεια, πού ἔχουν ὁρισμένοι αὐτές τίς ἡμέρες να ἀπαιτοῦν να κοινωνήσουν ἀπό τη θεία Κοινωνία, πού φυλάσσεται ὅλο το χρόνο στο ἅγιο Ἀρτοφόριο και προορίζεται για ἔκτακτες ἀνάγκες ἀσθενῶν ἤ ἐτοιμοθάνατων ἤ το χειρότερο να ψάχνουν να βροῦν ποιά Ἐκκλησία θα ἀρχίσει ἀξημέρωτα, ὥστε να μεταβοῦν να κοινωνήσουν καί να φύγουν εἶναι μεγάλο λάθος και ἀδικαιολόγητο σφάλμα. Καλύτερο εἶναι να μην κοινωνήσουν, ἄν εἶναι να προσέλθουν με τον ἴδιο τρόπο, πού θα πᾶνε στην ἀγορά να ψωνίσουν. Κι ἄς θυμηθοῦν πώς κι ὁ Ἰούδας βιαστικά κοινώνησε κι ἔφυγε, με ἀποτέλεσμα να προδώσει τον Χριστό!
Ἄς ἔχουμε ὑπ’ ὅψη μας δε, ὅτι ὅταν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος στην ἀγωνιώδη προσευχή Του στον κῆπο τῆς Γεθσημανῆ εἶπε: «εἰ δυνατόν ἐστίν παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ το ποτήριον τοῦτο» (βλ. Ματθ. κστ΄39), δεν το εἶπε, ἐπειδή δείλιασε μπροστά στον θάνατο. Διότι ὅπως προαναφέραμε, ὁ Κύριος θυσιάσθηκε με την συνείδηση ὅτι θυσιάζεται για τη σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἐκπληρώνοντας με τη θέλησή Του, τον σκοπό τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ὁ λόγος αὐτός ὅμως τῆς ἀγωνιώδους προσευχῆς ἐξῆλθε ἀπό το θεῖο στόμα τοῦ Χριστοῦ ἐπειδή ὡς Θεός γνώριζε, ὅτι δυστυχῶς ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἀνθρώπων δεν θα ἀξιοποιήσει την ἐπί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ αἱματηρή Του θυσία, ὅπως αὐτή παρατείνεται στους αἰῶνες μέσα ἀπό τη θεία Λειτουργία για τη σωτηρία τους!
Ἄς μην μείνουμε λοιπόν ἐμεῖς τουλάχιστον ἀδιάφοροι μπροστά στη θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ἄς μάθουμε ἐπιτέλους νά κοινωνοῦμε «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης». Κι ἄς παρακαλοῦμε τόν Χριστό νά μᾶς ἀξιώνει νά συμμετέχουμε στόν Μυστικό Του Δεῖπνο μέχρι τήν τελευταία μας ἀναπνοή, ἔχοντας στά χείλη καί τήν καρδιά μας τήν παρακλητική ὁμολογία τοῦ ληστοῦ: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου.» Ἀμήν.
Σήμερα: